Brussel is killing my darling

Zaterdag is het feest op de haven van Oudeschild, al weken wordt er vis gespaard op de kotters, want wat is er heerlijker dan in de ambiance van de haven te genieten van gebakken en gerookte vis. Manlief is druk om alle slippies te vergaren voor het roken, de rookkast staat klaar, hout en mot, de ingrediƫnten moeten goed zijn voor het vuur.

De telefoon gaat, Kees Boersen van de TX94 meldt verheugd dat Johannes van Urk op visite is geweest en voor ons een heerlijk stuk zalm heeft achtergelaten. Van deze telefoontjes word ik blij, want ik ben eigenlijk net zo'n spreeuw als alle andere Tesselaars en toeristen op de haven.

Vogels houden van vis, niet alleen op de haven of op het land, maar ook op zee. "Het lijkt wel of ze op me liggen te wachten", zegt manlief dan. "Ze voelen als we gaan halen, en zitten er met zwermen achter." Het klinkt misschien bizar, na het topjaar van vorig jaar en de hoge visstand in zee, maar over een paar jaar zal het niet meer zo vreugdevol zijn. Het ziet ernaar uit dat ondanks de lobby en het tegengas van de vloot, de plannen van Brussel niet gewijzigd worden.

Straks moet de bijvangst meegenomen en vernietigd worden. De jonge vis gaat niet terug in zee, zwemt niet verder en fungeert niet als voeding in de voedselketen, noch als voeding voor de vogels, noch als sliptong als lekkernij op ons havenfeest. Er moet iets gebeuren van omvangrijke aard om Brussel op andere gedachten te brengen. De jonge vis wil graag overleven en wij willen graag overleven.

Het mooie ambacht van visserman mag niet verdrinken in de regels van een bureaucratisch besluit, vele jaren geleden genomen. Wij gooien bij deze een reddingsboei uit. Met de bemanning in het overlevingspak willen we een signaal afgeven dat de vis, de visstand, de visserij, de vogels, de mensen, de maatschappij, ja alles wat er baat bij heeft als het roer in Brussel om gaat. Omvangrijke aard? Of lef om tegen de staat in te gaan? Misschien moeten we de boeren volgen.

Deze week spanden honderden boeren processen aan tegen de Nederlandse staat om te voorkomen dat ze vanwege mestmaatregelen hun koeien moeten slachten. De Nederlandse veestapel moet van Europa inkrimpen. In mei haalden al 52 melkveehouders hun gelijk bij de rechter in de regeling fosfaat reductieplan. Advocate Marieke Toonders sprak zich uit: "Ook deze verwacht ik te winnen." Deze vrouw maakt het verschil..

De toekomst van landbouw en visserij lopen vaak parallel, in de strijd om het bestaan en de opvolging moeten we misschien hun voorbeeld volgen. We willen toch dat de zonen van Johannes van Urk, de kleinzonen van Kees van de TX94 en dat Erik met zijn nieuwe schip en nog velen straks de ruimte en de lengte krijgen om het mooie ambacht, de visstand, de vogels, uw havenfeest, om ons mensen in stand te houden.

Jozien