"Dit is nergens mee te vergelijken"
"Een heerlijk plekkie, het is hier ideaal." Jaap en Alie Hartman uit Groningen Kolham (bij Slochteren) kamperen al veertig jaar op camping Kogerstrand. Ze hebben er hun eigen stekkie, in de luwte van het duin, op loopafstand van het strand en het dorp.
"Dit is nergens mee te vergelijken", zeggen deze hartstochtelijke kampeerders uit de grond van hun hart. Waar veel leeftijdgenoten (ze zijn rond de zeventig) hun tent verruilden voor vouwwagens, caravans of wat al niet meer, zweren deze noorderlingen bij hun stormtent. "Een echte De Waard, die moet je hier ook wel hebben." Stevige scheerlijnen, houten haringen in de grond, niet van die metalen of plastic pennen. Hun vakantieverblijf heeft veel stormen overleefd, ook die zware van 25 juli 2015. "Windkracht tien stond er toen. De wind kwam zelfs onder de tent door", toont hij het grondzeil in de binnentent. "Door de wind kwam dat wel een halve meter omhoog. Die twee metalen kisten kwamen los van de grond. De tent van de buren hiernaast was platgewaaid. Ze lagen plat op hun matras. Ik zeg: 'Blijf maar liggen'. Ik heb zand op de tent geschept en zo hebben ze anderhalf uur onder dat zeil gelegen, tot het rustiger werd."
Meteen verkocht
Extreem weer, maar meestal is het goed toeven op de duincamping. "Veertig jaar geleden kwamen we hier voor het eerst. We waren meteen verkocht. De Koog zag er toen wel even anders uit dan nu. Een dorpje, met een slager en een kleine supermarkt. Moet je nu kijken." Veertig jaar is een hele poos. "Kinderen zijn hier opgegroeid en ook onze kleinkinderen." Zoals Indy (9) en haar zus Chayenne (14). Ze zitten met hun ouders in een caravan verderop op de camping. Ook terugkerende kampeerders op Kogerstrand, zoals veel andere familieleden en vrienden van de familie Hartman. "Op een gegeven moment stonden we hier wel met zeven of acht tenten. Een nicht is zelfs nog getrouwd met een Texelaar (Martin Daalder uit Oosterend). Kinderen gingen hier in de zomer aan het werk, in een strandpaviljoen, bij het circus en in een ijssalon." Zelf werkte Hartman vroeger bij aardoliemaatschappij NAM. "In de winter hadden we veel werk, in de zomer was het rustig en kon ik hier lekker lang kamperen." Zij: "We zaten hier wel een week of acht." Zijn werk lag vaak op booreilanden op de Noordzee. "Ik ben hier vaak per helikopter overheen gevlogen. Boven Texel keek ik altijd altijd even uit het raampje. "Kijk, ons plekje is nog vrij."
Echte kampeerders. "We hebben hier geen stroom, maar dat hebben we ook niet nodig. Geen televisie en een koelkast op gas." Maar wel comfort, slapen op dikke luchtbedden en veel ruimte in de tent. De Groninger vlag wappert vier op de drooglijn verderop op het duin en ook de noordoostelijke tongval is volop aanwezig. Als zij zegt: "Ik wil niet snakken, maar...", dan betekent dat ze niet wil opscheppen. En als hij zegt dat de avonden eind augustus "sloffig" worden, dan weten we het buiten dan vochtig wordt.
Zo'n duincamping als deze is uniek, dat vind je echt nergens
Uniek
Verknocht zijn ze aan hun plekje. "Zo'n duincamping als deze is uniek, dat vind je echt nergens. We hebben hier volop privacy, hebben van niemand last. We zitten vlakbij het toiletgebouw, het duin over en dan zitten we op het strand en we zijn ook zo in het dorp. Eigenlijk heb je hier alles. We hebben hier wat afgejut. Dan kwamen de kinderen terug met stukken hout en zo. Ik gaf ze een pak spijkers en dan gingen ze aan het slag om tafels en stoelen te timmeren. Binnen de kortste keren hadden we hier Oisterwijk om de deur", doelt hij op de meubelgigant. "'s Avonds zaten we met de hele club voor de tent en zaten we tot in de late uurtjes gezellig te keuvelen."
Gezellig
In veertig jaar is veel veranderd, ook op de camping zelf. "Vroeger hadden we hier veel vaste kampeerders om ons heen. Dat was altijd gezellig. Nu veel mensen die een week komen. Daar maak je toch minder makkelijk contact mee. Grote verbetering is de sluiting van de jeugdcamping. Voorheen zat je om drie uur 's nachts regelmatig rechtop in bed. Want dan kwam de horde via het strand hier langs op weg naar hun plek daar verderop. De jeugd kon behoorlijk tekeer gaan, we hebben wel politie te paard op de camping gehad. Toen hebben we wel overwogen met onze tent ergens anders naartoe te gaan. Maar het is inmiddels ontiegelijk veel beter. Hartstikke rustig. Jammer is wel dat ze van de kantine hier maar weinig maken. Dat loopt niet, ze zouden er wat meer aan moeten doen. Een leuke kantine hoort er gewoon bij op een camping."
Vergroeid
In veertig jaar zijn ze vergroeid met het eiland, kennen ze veel Texelaars en lezen ze de Texelse Courant. Ze hebben hier veel beleefd en zitten vol verhalen. En genieten van het eiland, de camping en hun vakanties. "Het leuke van Texel is ook dat het zo vaak mooi weer is hier en dat de avonden langer zijn. Als we terug gaan, is het altijd een stuk sneller donker."