"Op Texel wel een keer uitgefietst"
Twee Texelaars, geboren en getogen op het eiland, ze woonden en werkten er hun hele leven. En dat zou wel zo blijven. Toch niet. Ruud en Frida Timmer uit Oosterend staken het Marsdiep over en zijn neergestreken in het Westfriese Hoogwoud.
Tijd om op bezoek te gaan bij deze twee overzeese Texelaars, die - tot veler verrassing en verbazing - het eiland verruilden voor een bestaan aan "de overkant". Maar dan wel op de fiets, want fietsen is dé grote passie van dit tweetal. Ze hebben al menig fietsvakantie ondernomen. Ruud: "We zijn van Texel naar Barcelona gefietst, naar Praag, Kopenhagen, Helsinki, Rome, naar het zuiden van Engeland, Frankrijk, maar ook in Nederland." Frida: "Het leuke van een fietsvakantie is dat je 's morgens niet weet waar je 's avonds slaapt. We gaan altijd op de bonnefooi, tentje mee, zelf eten koken, etc. Aan het eind van de dag hoop je dat je een camping tegenkomt. Meestal is dat ook wel zo."
Fietsvakantie
Ruud: "We zijn begonnen naar Maastricht, dat leek ons wel leuk en was het ook. In Nederland kun je prachtig fietsen. De volgende keer naar de Middellandse Zee." En zo volgen vele andere vakanties. Ruud: "We zaten bij vertrek een keer op de boot en raakten met Texelaars aan de praat. 'Waar gaan jullie heen?', vroegen ze. "Op de fiets naar Helsinki." Hun mond viel open van verbazing."
Fietsen als passie, van deze twee ras-Texelaars. Frida (58), Hoogenbosch van haar meisjesnaam, geboren op Zuid Haffel. Ze werkte als onderwijzeres en nadien in de bakkerswinkel van de familie Timmer. Ruud (59) geboren in Oosterend, vrijwel zijn hele leven woonachtig aan de Koetebuurt, bakkerszoon, die in de voetsporen trad van opa Cornelis en vader Kees. De familie had één van de vele bakkerijen in het dorp. "Mijn vader zei dan: 'Er waren vijf bakkerijen, maar ik weet nog dat er zes waren'. Zo ben ik ook in het bakkersvak gerold. We hadden zelf een bakkerij, tot 1 januari 2000. De winkel hadden we in 1997 al gesloten. Daarna ben ik bij Bakker Timmer gaan werken als brood- en banketbakker. Tot eind december vorig jaar. Na onze verhuizing pendelde ik nog een tijdje, maar sinds ons huis is verkocht gaat dat niet meer. Met onze werktijden valt het namelijk niet mee. Gemiddeld startte ik als bakker tussen drie en vier uur 's morgens, maar dan vaart er nog geen boot... Ik hoop ook hier als bakker weer aan de slag te kunnen." Hij wijst op het stuk koek dat Frida de verslaggever serveert: "Westfriese jodekoek, de lokale equivalent van Hoornder Ring. Gebakken door Jillert Blom." De bakker van voorheen Het Gouden Boltje werkt al geruime tijd in een bakkerij in Zwaag.
Hartelijk
Ruud en Frida zijn al heel lang een stel. Frida: "We leerden elkaar kennen in 1975, tijdens de "24 uur van de Texelse Boys." Ruud, die bij SV Oosterend voetbalde, was er ook. Het klikte tussen de twee. Maar er was wel een complicatie. Zij was rooms, hij gereformeerd. Ruud: "Toen ik haar voor het eerst had meegenomen naar huis, zei mijn moeder daarna: 'Het is toch niet echt hé?'" Maar de vonk was dermate heftig overgeslagen, dat de verkering aanbleef. "Men was er in die tijd gewoon nog niet zo aan gewend." Dat bleek ook bij de trouwerij. Frida: "We zijn getrouwd door een dominee en een pastoor. Dat was best bijzonder, ik denk dat we de eersten in Oosterend waren die zo zijn getrouwd." Frida: "Vooraf zeiden vrienden tegen me: 'Je komt er daar nooit in.' Maar daar klopte niets van. Oosterend is juist erg leuk, de mensen zijn er heel hartelijk." Het bleef bij die ene opmerking van haar schoonmoeder, het ijs was snel gebroken. "Doordat ik in de winkel stond, leerde ik veel Oosterenders kennen."
Verenigingsleven
Ze zaten volop in het verenigingsleven. Frida op de bridgeclub, Ruud als lid van SVO, de gymvereniging, de tafeltennisclub die een poosje floreerde, de jeugdclub, hij was actief in de dorpscommissie, zat vijf jaar in de commissie Beheer van de gereformeerde kerk en liefst 48 jaar lang blies hij mee met de plaatselijke muziekvereniging Excelsior. "Vanaf mijn tiende of elfde jaar was ik lid." Wekelijks repeteren, hij speelde op concerten, 's zomers met de Rommelkapel, op eerste kerstdag 's morgens vroeg het dorp door met kerstmuziek, etc. Kortom geworteld in Oosterend, het dorp waarmee ze vergroeid waren. Dat laat je niet zomaar los. Denk je dan.
Het idee naar een meer centrale plek te verhuizen ontstond nadat hun drie dochters het huis uit waren. "Ons huis was veel te groot geworden. Onze drie dochters wonen allemaal aan de overkant. Het werk wat zij doen, is niet op Texel. En het gekke is: ze talen ook niet naar het eiland, hun studiegenoten wonen allemaal daar. Als wij bij hen op bezoek gingen, dan was daar altijd de boot. Of overnachten, of op tijd naar huis om de boot te halen. Maar als je gezellig zit, is dat niet leuk. Andersom werkt dat ook zo. Toen dachten we: waarom draaien we het niet om en gaan wij die kant op. Voor ons is het makkelijker om die kant op te gaan, dan dat zij hier naartoe komen. Natuurlijk voelen wij het als een hele stap om hier naartoe te verhuizen. We hebben altijd met plezier op Texel gewoond en onze kinderen zijn hier op een leuke manier opgegroeid. Maar dat wil niet zeggen dat het niet anders kan." Dichter bij de kinderen en ook hun eerste kleinkind. Afgelopen vrijdag werd Jip geboren, zoon van dochter Saskia en Mart Hoven (zoon van Albert, die komend weekend chauffeur is op de bezemwagen).
Het leuke van Hoogwoud is dat als je hier de deur uit stapt, je alle kanten op kunt.
Het is hun passie voor fietsen die mede aan de basis ligt van hun besluit Texel te verruilen voor Hoogwoud. Frida: "Op Texel ben je wel een keer uitgefietst. Als je een leuke toertocht wilt maken moet je eerst met de boot mee en dat saaie stuk door de Kop van Noord-Holland door." Ruud: "Het leuke van Hoogwoud is dat als je hier de deur uit stapt, je alle kanten op kunt."
Stap maken
"We liepen al een tijdje rond met het plan om de stap te maken. Op een gegeven moment zeiden we: Als we het willen, dan moeten we het nu doen. En wees nu eerlijk, zo ver ligt Texel nu ook niet hier vandaan. Het is te fietsen, we doen het zelfs regelmatig."
Een kleine veertig kilometer wijst de teller aan als we arriveren bij hun rietgedekte woning in Hoogwoud. Vanuit de huiskamer een fraai uitzicht over de landerijen, achter een royale en mooie tuin. Frida: "Dat was even wennen, aan de Koetebuurt hadden we een klein binnenplaatsje." Ze hebben veel werk verzet in de tuin, maar het resultaat is er naar, alles groeit en bloeit.
Ook het sociale leven moest worden opgebouwd. Frida: "Bridge is dé manier om mensen te leren kennen. Zaterdag kwamen we hier wonen, maandag zat ik al te bridgen. Als ik nu op straat loop, dan is het: 'Hé Frida'. Echt leuk." Bij Ruud ging het niet veel anders. "Die woensdag er op speelde ik bij de fanfare. Bij Advendo in Broek op Langedijk, hier een eindje verderop. Betty Bakker (oud-Texelaar, tientallen jaren dirigent van Excelsior en nog familie ook) is dirigent. Zodra ze er lucht van kregen dat ik ging verhuizen, zeiden ze: 'Je stoel staat al klaar.' Er spelen trouwens acht oud-Texelaars bij Advendo."
Ook het toerfietsen heeft hij weer opgepakt. "Ik ben lid geworden van de toerclub in Wognum. Het zijn daar echt een stelletje gekken. Ze gaan voor de kilometers. In het begin van het seizoen leveren ze hun kilometertellers in en worden de standen opgeschreven. En in oktober kijken ze wie het meest heeft gereden. Er zit er eentje bij die 25.000 kilometer rijdt, elke dag fietst hij er 100. Ik rij twee, hooguit drie keer in de week een tocht. Ze organiseren mooie tochten en rijden heel gedisciplineerd. Niet harder dan 27, 28 kilometer per uur. Laatst zijn we naar Weesp gereden, maar ook naar Wijk aan Zee, Baambrugge en een rondje IJsselmeer."
Xanten-Texel
Ook met Frida maakt hij zijn kilometers. Zo reden ze onder meer het hele traject van het Duitse Xanten naar Texel, een rit over ruim 250 km die een groep van veertien Texelaars komende zondag gaat rijden. Ruud organiseert dat samen met Simon Appel. "Simon vroeg of ik nu evengoed wilde helpen." Zo gezegd, zo gedaan. "Frida en ik hebben de route met zijn tweeën gedaan. Want je kunt het wel uitstippelen op de navigatie, soms kom je toch voor verrassingen te staan die je niet wil." Zoals dat traject dat ze onderweg tegenkwamen. Frida: "Daar moet je echt niet zijn met de racefiets. Gelukkig loopt er parallel een prima fietspad. Maar dat moet je wel even weten." Ze pakken het grondig aan. "We hebben ook al een kijkje genomen in de jeugdherberg waar we overnachten. Die man vroeg: 'Komen jullie daarvoor helemaal uit Nederland."
Genoeg gepraat. Bovendien: er moet worden getraind voor Xanten-Texel. Op de pedalen! Ruud zou Ruud niet zijn als hij niet een mooie rit door het Westfriese landschap had uitgestippeld.
Gerard Timmerman
