Buiten zijn een soort levensbehoefte
Wat is je favoriete plek op Texel?
Langs de waddendijk, fietsend of lopend van de kaap naar Oost. Je hebt dan prachtig ongestoord uitzicht over de Waddenzee. Bij helder weer zie je 's avonds de vuurtorens van Vlieland en Terschelling. Het water heeft elke dag weer andere kleuren. De horizon de ene keer wollig, dan weer scherp afgetekend. Elke keer als ik de dijk opklim ben ik weer nieuwsgierig naar hoe het er aan de andere kant uit zal zien.
Ben je geboren en getogen op Texel?
Ik ben opgegroeid in een oud stadje aan de rivier. Rommelen met bootjes, zwemmen, scharrelen. Ik hou van water. Van jongs af aan namen mijn ouders ons mee kamperen op Terschelling. Zo is de liefde voor het wad ontstaan en voor mij een vanzelfsprekendheid geworden. Ik vind het fantastisch dat de Waddenzee nu op loopafstand van ons huis is. Eigenlijk had ik nooit bedacht dat ik zelf ooit op een eiland zou wonen, en zie hier. Dit is het tweede eiland dat ik bewoon. Voor we naar Texel verhuisden, woonden we als beheerder op Vuurtoreneiland in de Stelling van Amsterdam. Dat was een waanzinnig woonavontuur; een bunker, een vuurtoren, 15 Soayschapen en de lichtwachterswoning. Wij waren de enige bewoners daar.
Elementen uit mijn omgeving terug te vinden in mijn werk
Hoe beleef je de dorpen op Texel?
Toen we op Texel kwamen, woonden we eerst een tijd in het buitengebied. De dorpen kende ik eigenlijk alleen van de supermarkt. Na de geboorte van onze dochter zijn we verhuisd naar Oosterend. Het bevalt ons uitstekend. Een winkel om de hoek, geweldige kinderopvang dichtbij, en fijne buren in de straat. Alleen uitzicht over de vlakte, dat missen we wel.
Hoe beleef je de natuur op Texel?
Ik deel mijn leven met een bioloog. Zijn passie voor vogels laat me de natuur op een intensieve manier beleven. Blauwborsten luisteren in maart bij de Horsmeertjes, met een thermoskannetje koffie in de Sluftervallei wachten op de nachtegaal. Buiten zijn is voor ons een soort eerste levensbehoefte. Op het strand en aan het wad gaat de blik op oneindig, kunnen gedachten waaien en ontstaat ruimte voor een goed gesprek. Elementen uit mijn omgeving zijn ook altijd weer terug te vinden in mijn werk.
Wat voor werk doe je op Texel?
Ik werk als vormgever in mijn eigen bedrijf Studio Ebb. Ik heb graag materiaal in handen en maak het liefst alles zelf. Van sieraad tot stempel, van breiwerk tot boek. Ik maak van alles, ook in opdracht. Ik zoek naar beeldende oplossingen. Ik heb een grote passie voor ambachtelijke technieken en experimenteer daar graag mee. Er ontstaan onverwachte cadeautjes wanneer je bijvoorbeeld ruige scheepknopen en delicate handwerktechnieken combineert in een halssieraad. Momenteel werk ik aan een collectie handgesneden stempels over het leven op de wadden; schelpen, bloemen, een konijn. De liefde om dingen te maken draag ik graag over aan anderen. Daarom ontwikkel ik kunsteducatieprojecten. De afgelopen twee jaar verzorgde ik voor Oerol, samen met een collega, grote projecten met alle basisschool kinderen van Terschelling. Op Texel verzorg ik sinds dit jaar het inloopatelier bij Ecomare. Komende augustus ben ik op donderdagen te vinden in Kaap Skil, waar je met scheepsknopen mooie dingen kunt leren maken.
Wat doe je naast je werk zoal op het eiland?
Onze dochter is nu anderhalf. Ik breng veel tijd met haar door en dat vind ik heel waardevol. Ze is een ondernemend en opmerkzaam type. Door haar ogen ontdek ik de wereld weer een beetje opnieuw. Het is fijn dat ik daar de tijd voor kan nemen. We wandelen veel samen, weten precies waar de koeien en schapen staan hier rond het dorp, verzamelen steentjes op straat.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Er is op Texel een interessante mix van geboren eilanders, nieuwkomers, terugkomers en internationale gasten. Ik vind het grappig om te merken dat het label "van hier" of "niet van hier" wel geplakt wordt, maar vervolgens eigenlijk niet veel uitmaakt.
Waarin onderscheidt Texel zich van de overkant?
Leven op het eiland is minder gejaagd dan in de stad. Ik merk bij mezelf dat ik daardoor opener om me heen kijk. Ik vind het erg fijn dat mensen hier gewoon groeten. Zoiets simpels. Deze gewoonte is bij mij al goed ingesleten; nu groet ik ook in Amsterdam elke willekeurige hardloper, haha, en word daarbij vreemd aangekeken, of meestal helemaal niet.
Wat is er zonde aan Texel?
Ik vind het jammer dat er zoveel is ingericht voor "de toerist". Het commerciële, het snelle genieten, het vermaakt willen worden – een trend die natuurlijk niet alleen voor Texel geldt. In winkels kan ik bijvoorbeeld verdrietig worden van alle honderdduizend verschillende, maar in wezen dezelfde, schapensouvenirs. Is dat echt wat de mensen willen, vraag ik me dan af. Terwijl er ook oprechte, mooie dingen gemaakt worden hier op het eiland. Daar zou ik graag meer van zien. En dan niet alleen voor toeristen, ook voor de eilanders. Gewoon om het leven mooi te maken.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Ik beschrijf Texel wel eens als 'aangeharkt'; bermen netjes gemaaid, strakke velden raaigras naast rijen maïs, dijk tot aan de waterlijn geasfalteerd, natuur keurig binnen de lijnen van een natuurgebied compleet met informatiebord en wandelpad. Van mij zou het best wat rommeliger mogen, bloemrijke weilanden, onverharde wegen, ruimte om te verdwalen en ontdekken.
Wat doe je over vijf jaar op Texel?
Ik zou graag weer meer buiten wonen, een klein landgoed beheren, of een eendenkooi. Of dat over vijf jaar al is, en of dat op Texel kan? Ik blijf graag dicht bij de weidsheid van het wad.
Wie zou je graag in een volgende 'Eiland Van...' willen zien?
Daphne Hogeweg. Zij is schaapherder en verzorgt natuurbeheer en educatie met haar kudde Vrolijke schapen. Ik word er blij van als mensen kiezen voor dit soort bijzondere beroepen.