Feest van herkenning
Het was zondagmiddag in dorpshuis De Bijenkorf misschien de één na laatste editie van Echt op sien Tessels. Dat er aan animo voor de dialectmiddag geen gebrek is bleek wel weer in een uitverkochte zaal.
"We hebben destijds besloten alle dorpen langs te gaan en dan verder te kijken. Oost stond niet op het programma, maar als er ergens veel Tessels wordt gesproken is het daar wel. Vanwege de weersverwachtingen hebben we tijdig besloten om naar binnen te verhuizen. Dat was in Oost niet mogelijk en daarom zijn we naar De Bijenkorf verhuisd", vertelt Ina Schrama van de organisatie. Net als bij de eerdere edities liep de zaal al snel vol voor "Hillegaar Oost an Strend" (Helemaal Oost op Oosterend). "De vraag was enorm. We hebben daarom besloten in het najaar (21 oktober red.) in De Waal weer twee shows te houden, net zoals we in Oudeschild hebben gedaan", vervolgt Schrama. De ruim tweehonderd bezoekers in Oosterend zagen een voorstelling die de naam eer aan deed. Veel (oud-) bewoners van het Texelse buurtschap lepelden anekdotes uit hun jeugd op. Van de artiesten die voordroegen waren alleen de zangers Aart van den Brink en Gerrit Terwindt niet afkomstig uit Oost, zij speelden als Strenders een thuiswedstrijd, maar pasten zich moeiteloos aan aan het programma. Humor en ontroering wisselden elkaar af. Nel Koorn-Kikkert vertelde over een treinreis die zij als 9-jarige maakte naar Alkmaar. Het was net na de oorlog in 1945 en treinreizen was niet zo vanzelfsprekend als vandaag de dag. De trein was meer een veewagon en het was voor haar de eerste keer dat ze überhaupt van Texel afging. Het was een groot avontuur dat nog groter werd toen ze op de terugweg de trein misten omdat de vertrektijden verkeerd in de krant stonden. Zo moest er met een groot gezin liftend terug naar huis gereisd worden en dit lukte. Achterin een verhuiswagen kwamen ze in Den Helder en met een landingsvaartuig werden ze terug naar Texel gebracht. Ze waren zo laat thuis dat ze de dag erop niet naar school hoefden. Emotie zat er in het verhaal van Kees 'Vlame' (Vlaming red.) die zijn ziel en zaligheid legde in het verkondigen van persoonlijke verhalen. Het versterkte de saamhorigheid die zo kenmerkend is voor Echt op sien Tessels. Na het prachtige ontroerende verhaal van Vlaming zorgde Terwindt ervoor dat men lachend de pauze in ging met een lied over de fictieve Kees Kikkert die maar geen vrouw kon vinden omdat het allemaal dochters van zijn vader bleken te zijn. Zijn vader had altijd door heel Nederland gereisd voor werk.
Het veelal wat oudere publiek smulde van deze nostalgische verhalen en zorgde voor een hunkering naar vroeger. Het ene verhaa, haalde het andere naar boven en zo liep de pauze traditiegetrouw uit. Het deerde het geheel niet, want de sfeer was opperbest en zo ging het feest van herkenning na de pauze onverminderd voort. Met onder meer nummers van Van den Brink, een verhaal van Maartje Kuiper-Kikkert en een zeer geslaagd uiteinde met het koor van Oost, waarbij volop werd meegezongen. Echt op sien Tessels werd onder andere mogelijk gemaakt door het Texelfonds.