Heilige dagen
We zitten te schilderen aan allerlei onderdelen voor ons prieel in de tuin, het is van ijzer, en dat wil nog wel eens roesten zo vlak achter de zeedijk, vandaar onze actie. De radio hebben we er gezellig bij aan. Af en toe zingen we mee met een bekend liedje, en als ik weer een onderdeel klaar heb dan joel ik wat in de rondte. Manlief kan niet zo snel als mijn vlugge vrouwenhanden, volgens mij is hij wat jaloers als hij zeer kritisch de onderdelen van mijn kant bekijkt. "Dat kan niet, dat je het al klaar hebt, dat kan nooit, volgens mij heb je allemaal heilige dagen!" Ik schiet in de lach, als ik naar hem kijk is het net Charles Ingalls van de EO, u weet wel 'Het kleine huis op de prairie', wat al sinds mensenheugenis op de tv is. Charles altijd gehuld in een tuinbroek is zeer Christelijk. Ja, hij zit hier nu voor me en de heilige dagen zijn zeer toepasselijk. Ik kan ze alleen met een vergrootglas op nog niet ontdekken.
De buren worden met enige regelmaat gealarmeerd door mijn luidruchtige gejoel. De lokroep van een dik beklodderde songbird aan de dijk van de Waddenzee. Het is al weer een paar jaar geleden dat we in Bodrum op vakantie waren, in een heerlijk hotel vlak aan het water genoten we van de Turkse gastvrijheid, de zon en de zee, de gerechten en natuurlijk;de lokroep. De lokroep in Turkije verraste ons af en toe wel een beetje. Na een week waren we eraan gewend, en hoorden we er niet meer van op als de inwoners tot het gebed werden verzocht. Afgelopen zondag was het einde van de Ramadan, na een maand van inkeer, aandacht voor verdraagzaamheid, vrijgevigheid en saamhorigheid was het nu feest. Suikerfeest! Zoete gerechten gemaakt en gezellig met elkaar in "zondagse" kleding smakelijk gegeten. De vrouwen maken ook wel mooie tekeningen met henna op hun handen. Het is een heilige dag, over de hele wereld gaan de moslims naar de tempel, dat zijn er in Nederland één miljoen, dat zijn er in Europa vijftig miljoen en over de hele wereld ongeveer twee miljard. Dat is heel veel heerlijk smulwerk door ijverige versierde vrouwenhanden gemaakt. Geweldig!
Ik probeer de verf van mijn handen te poetsen met wat peut. De witte klodders zitten overal, maar ik moet zeggen het is geweldig opgeknapt. Nu moet het geheel nog in elkaar. Er zit een begeleidende tekening en beschrijving als een boekwerk bij. Ik weet niet of dat ons samen gaat lukken, het is net zoiets als een Ikea-kast, maar dan nog met vijftig miljoen schroeven er extra bij. Misschien in een maand? Misschien wordt onze verdraagzaamheid en ons christelijke huwelijk wel op de proef gesteld? Het zou zomaar kunnen… Maar ik heb Charles Ingalls, deze man kan toch alles repareren en fixen? Ik zet hem in; en wie weet trek ik de bloemetjesjurk aan en maak ik heerlijke gerechten met suiker en vruchten van eigen bodem. We vieren naar een goed voorbeeld ons eigen Suikerfeest, in ons eigen Bodrum! Dus….als u voorbij fietst en de lokroep hoort , schrik niet maar kom gezellig meevieren …
Jozien