Vertrouwen
Ongeveer een maand geleden was ik te gast bij de gemeenteraad. Een van de interessantste onderdelen is de mogelijkheid die burgers hebben in te spreken. Als er een onderwerp in de raad wordt besproken dat een burger aan het hart gaat, dan kan deze in de vergadering zijn verhaal doen. Een prachtig gegeven. En er wordt gebruik van gemaakt. Zo ook toen ik te gast was tijdens een raadscommissie. Er was een meneer die zijn zorgen uitsprak over een planologische verandering waarvoor hij vreesde in zijn dorp.
In zijn betoog zei hij iets in de trend van 'ja in het verleden is al eens toegezegd door de gemeente dat *dit en dat* niet zou gebeuren maar toen gebeurde het toch! En dat gaat nu weer gebeuren'. Verder zei hij ook iets in de strekking van 'want de politiek is niet te vertrouwen'. Het geeft aan dat deze man weinig vertrouwen heeft in zijn gemeenteraad. Toen hij klaar was met zijn verhaal, waar aandachtig naar geluisterd was, kon de raad vragen aan hem stellen, waarna de inhoud van zijn verhaal besproken werd.
Tijdens het bespreken wilde de aanwezige wethouder nog iets uitleggen aan de inspreker. Maar deze bleek al vertrokken. Hij had na afloop van zijn betoog zijn USB- Stick uit de computer getrokken, zijn jas gepakt, en was weg gesjokt. Ik keek het allemaal aan en bleef in verwarring achter. Waarom was de inspreker weggelopen? Had hij zo weinig vertrouwen in de gemeenteraad dat hij niet wilde horen hoe ze met zijn zorgen omgingen? Wilde hij gewoon wat roepen en vervolgens weer doorgaan met zijn leven? Schepte hij er plezier in om de tijd van zijn eigen gemeenteraad te verspillen? Of wilde hij gewoon zijn hart luchten?
Wat het antwoord ook moge zijn, het lijkt me duidelijk dat er sprake is van een probleem. Of meer burgers zich zo voelen als deze man weet ik niet, maar ik vind één burger eigenlijk al te veel. Wie schuld heeft weet ik niet, en op de precieze oorzaak kan ik op dit moment ook nog niet de vinger leggen. Maar dat wij hier als Texelse samenleving iets aan moeten doen, lijkt me duidelijk. Want dit is gewoon gênant.
Elias Marseille