Broadway Boulevard
Een prachtige stem, prachtige chansons, maar persoonlijk een dramatisch leven. De tragiek rond de Franse zangeres Édith Piaf (1915-1963) is voelbaar in één van de klaslokalen van de voormalige Drijverschool in Den Hoorn.
Nadja Filtzer laat in zang en verhalen in een half uur tijd het leven van Piaf voorbij komen. Daarmee vertolkt ze één van de vele voorstellingen van Broadway Boulevard dat vorige week voor het eerst in Den Hoorn werd gehouden. Het was een afgeleide van Broadway zelf dat sinds de jaren negentig om de twee jaar tijdens Pinksteren in Den Hoorn wordt gehouden.
Een keur aan artiesten was naar het loodsendorp gekomen om de voorstellingen te verzorgen. Deze keer niet in huiskamers, maar in de Drijverschool, het Orgelatelier, De Hoeksteen, de Waldhoorn, de Vermaning en de schuur van Axel Lap. Net zoals bij Broadway vier voorstellingen op één avond, waarvan de vierde voor iedereen centraal in Klif 12. En net als bij Broadway was het veelal een verrassing wat het zou worden, vooral als de artiesten niet bekend waren. Tussendoor was het niet de bedoeling om centraal naar Klif 12 te gaan, maar kon je lopen naar de volgende locatie en daar ter plekke wat te drinken nemen.
Dat leidde vrijdagavond tot een aangename avond bij Filtzer, zangeres Dominique Engers en Ernst de Corte, een zoon van de in 1996 overleden zanger Jules de Corte.
Nadja Filtzer zong met krachtige stem de liedjes van Édith Piaf en nam de toeschouwers in gedachten al snel mee naar de tijd dat de Franse zangeres nog zelf op het podium stond. De tragiek van haar persoonlijk leven, samengevat in een moeizame jeugd en verloren liefdes, kwam eveneens voelbaar voorbij. Hoogtepunt was de vertolking van "Non, je ne regrette rien", één van de bekendste nummers van Piaf. In de slotact was Filtzer niet te beroerd om bij een toeschouwer op de voorste rij op schoot te kruipen en hem ter plekke een liefdevolle aubade te brengen. De aanwezigheid van de eega werd - tot hiliariteit in de zaal - uiteraard voor kennisgeving aangenomen.
Bij Ernst de Corte was de vertolking van "Ik zou wel eens willen weten" het hoogtepunt van het optreden. Een weinig bekend nummer voor de huidige generatie, maar aan de blikken van een oudere generatie was te zien dat het geweldig was om dit nummer weer een keer live uit de mond van een De Corte te horen komen. Vooral omdat Ernst de Corte ook een stem heeft die lijkt op de stem van zijn vader. De zoon maakte er geen geheim van dat hij vroeger niets moest hebben van het werk van zijn vader, maar dat hij het op een gegeven moment steeds meer begon te waarderen. Een paar jaar geleden begon hij met het zingen van de duizenden liedjes om te voorkomen dat ze in de vergetelheid zouden raken.
Dominique Engers was meer van de luisterliedjes waarin ogenschijnlijk alledaagse en gewone zaken toch iets bijzonders kregen. Zij schuwde het niet om samen met haar band de toehoorders te verrassen met een nieuw lied dat amper klaar. Ging ook niet helemaal vlekkeloos, maar dat werd spontaan en passend binnen het optreden opgelost. In hoeverre Broadway Boulevard, in het weekend goed bezocht, doordeweeks minder, een vervolg krijgt, hangt van een evaluatie die gehouden gaat worden.