Het ultieme welkom thuis gevoel op boot
Wat is je favoriete plek op Texel?
Thuis op de bank, aan de keukentafel van vrienden, de zolder van Johannes de Doper, het kantoortje van André toen we nog rookten, op de Vriendschap of Vrijheid, eendenkooi, Geheim en Paradijs. En zo zijn er zo veel meer kostelijke plekken. Maar het fijnst is toch, varend naar het eiland, het bovendek van de Wagenmaker. Het ultieme #envoordetesselaarswelkomthuis-gevoel.
Ben je geboren en getogen op Texel?
Ik ben in 1953 geboren op Scheveningen. Daar woonden mijn ouders in bij mijn opa en oma in afwachting van een eigen stek. Mijn waterbouwkundige vader werd via IJmuiden (Velsertunnel) en Born (Sluizen in het Julianakanaal) in 1963 op Texel dienstkringhoofd van Rijkswaterstaat. Afgezien van korte tijd voor studie en zo ben ik niet meer écht weggeweest. Ik ben dus import. En hoewel ik mijn best heb gedaan in te burgeren (gelukkig getrouwd met de oer-Tesselse Hanneke Roeper, in het bezit van een TESO-aandeel, de Dubbele von Sion en zo meer) zal ik nooit een échte Tesselaar worden. Je kan niet àlles hebben…
Onze jonge boeren en vissers kunnen goed op kleintjes passen
Wat voor werk doe je ?
Tot een jaar geleden werkte ik in de sociale rechtshulp in de regio Alkmaar. Mooi, leuk en dankbaar werk. Ook als je de klant juridisch niets (meer) te bieden had kon je nog wel wat betekenen. Of, zoals een mevrouw zei die na 35 jaar huwelijk was gedumpt voor een jong ding: "U kunt ook niets voor mij doen maar ik heb eindelijk weer eens kunnen lachen". Werk en collega's waren geweldig, maar tussen de organisatie en mijzelf was de symbiose na bijna 30 jaar uitgewerkt. We hebben prettig afscheid genomen. Ik neem dus nu niet deel aan het arbeidsproces, maar besteed mijn tijd aan nuttige en vooral leuke zaken. Naast het project over Texelse eendenkooien teveel om op te noemen. Tijd tekort. Maar wel genieten. En dat hoop ik in goede gezondheid nog een tijdje te mogen blijven doen. Samen.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Gemiddeld is de Tesselaar vrij open en direct. Ik vind dat over het algemeen wel prettig. Het sprookje "De nieuwe kleren van de keizer" speelt niet op ons eiland. Daarbij kennen we hier niet of nauwelijks rangen en standen. Je bent niet beter als je meer geld hebt of beter kunt leren. Iemand die daarover bij binnenkomst een andere mening heeft zie je zich na korte tijd aanpassen of weer vertrekken. Topfunctie of niet.
Hoe beleef je de natuur op Texel?
De Texelse natuur is prachtig, overweldigend. Open, gevarieerd en toegankelijk. Gelukkig kunnen we er hier (nog) volop van genieten. Natuurlijk zijn er beschermde plekjes waar je niet of niet altijd mag komen. Dat snappen we hopelijk allemaal. Maar er verdwijnt mij teveel achter bordjes en hekken. Het adagium: "De natuur is altijd open" geldt steeds minder. In een klein, dichtbevolkt gebied zal het niet altijd makkelijk zijn de vaak (schijnbaar) tegengestelde belangen tot compromis te smeden. Maar de revival van het puntdrééd lijkt mij uit den boze.
Hoe beleef je de dorpen op Texel?
Ook de Texelse dorpen zijn gevarieerd met allemaal een eigen karakter. Juist dat geeft dat ze allemaal de moeite waard zijn en dat een voorkeur niet goed mogelijk is en ook niet nodig. Wel zaak dat ze jong blijven en niet vergrijzen. Makkelijk gezegd, maar wel de aandacht waard. En als ik dan toch kiezen moet (of mag): Geef mij maar De Koog. Vaak verguisd en geminacht - wat mij betreft ten onrechte. Ik mis er alleen wel wat toeristische jeugd.
In welk café/restaurant op Texel kom je graag?
Ik heb, denk ik zelf, mijn sporen in de natte horeca ruimschoots verdiend. Menige café-verbouwing heb ik mede mogelijk gemaakt. Maar na het overlijden in 2004 van vriend en kastelein Rob Haverman (Onder de Pomp) zijn we eigenlijk niet meer echt in het café geweest. Wel gaan we graag buitenshuis een vorkje prikken. Daarbij is het de afwisseling van smaak die doet eten. Er zijn veel restaurants waar je echt lekker, gezellig en betaalbaar kunt smikkelen. Hoge kwaliteit op een kleine kaart heeft de voorkeur. Een uitgebreidere kaart biedt niet per sé meer, en die nieuwe, in opkomst zijnde "meerkeuzemenu's" zijn goed voor een antwoordapparaat en de dood in de pot.
Wat moet er vooral blijven zoals het is?
Ik ben niet tegen verandering maar laten we het goede behouden. Als liefhebber van sliptong en lamsbout zie ik grote donkere Brusselse en provinciale wolken op ons afkomen. Zonder kennis van praktijk en zonder achting van betrokkenen worden er rigide plannen en regeltjes bedacht en opgelegd. We moeten waakzaam zijn en tegengas bieden. Zo mogelijk in overleg, zo nodig met strijd. De tijd van Romeinen 13 is voorbij. Pas altijd op voor de overheid, groot of klein. Ik heb veel vertrouwen in onze jonge boeren en vissers. Die kunnen goed op de kleintjes passen. En op de grote zaak. Maar we moeten ze wel steunen.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Daartoe lijkt mij de Texelse politiek het eerst geroepen. Hou op met mannetjesmakerij, tenentrapperij en geneuzel over een bosje riet op de Hors. Bezint u. Hou de grote lijnen in de gaten, blijf waakzaam en ga voor het gezamenlijk belang. Wees bereid een eerder ingenomen standpunt te herijken. Het kan, dat zien we aan Ceres, maar dat is wel erg laat… Kijk eens kritisch naar bestemmings- en ontwikkelingsplannen die nog steeds (overkantse) bouwsels mogelijk maken die niemand wil. En hou het leuk.
Goede herinnering aan Texel?
Ja, mooie om te delen. Ik vertelde in het blad van de Historische Vereniging al over de Kelder. Maar ook school en de diverse baantjes, de aanvullende werken, de aanleg van het aardgas, het werk op de AMRO-bank, barkeeper naast Ed en de tropenjaren op het strand bij Cor. Allemaal schitterend. Maar de mooiste hou ik voor mezelf.
Wie zou je graag in een volgende 'Eiland Van...' willen zien?
Jan-Willem Bakker. Schapenboer in hart en nieren. Deskundig en betrokken. En bovenal een prettig mens. Maar wellicht de laatste schapenboer op Texel – of komt het toch nog goed? Dat mag hij zelf vertellen – en meer.