Hemel vaart
Het belooft een warme dag te worden. Ik heb al een rondje gedaan met Souwtje, en de poes gaat graag mee. Eerder ging de jongste graag mee, het was ook een vroege vogel. Geïnspireerd door alle bedrijvigheid op het land, werd met de trekkers en opladers een parcours gemaakt door groentetuin, het grasperk en natuurlijk Ceres, daar heeft hij de helft van het zand wel door zijn vingers gehad. Hij is vandaag jarig, grappig, hoe snel kan de tijd gaan. Hij rijdt op trekkers, kranen en wat al niet meer, en graaft nu in andere orde aan havenkanten en andere percelen. Een huis gekocht, verbouwen en straks samenwonend, mooi hoor. Een ding is niet zo mooi, na een verkoudheid en akelige keelontsteking vroeg hij om raad. Na paracetamol, hoestdrank, gorgelen, ijswater, ijsje, kwam dat moment: "Ik moet misschien stoppen met roken ma?" Mijn hart maakte een sprongetje: "Oh als dat zou kunnen." Maar een huis verbouwen en stoppen is misschien teveel gevraagd. Na het herstel kwam de shag weer tevoorschijn. En soms draag je er misschien ook zelf indirect aan bij. Het is jaren geleden dat hij zin had om samen Oude Sunder te spelen. Je ziet het nog wel eens, mensen helemaal zwart, grijs, of zilver geschminkt en dan als een standbeeld gaan staan. Bij een muntje inwerpen gaat het standbeeld leven, doet een kleine voorstelling en gaat weer zo stil staan als een standbeeld.
Dat was geen kleinigheid, vooral dat stilstaan, echt maar één kant op kijken. De man en de leerling die we uitbeelden was een nettenboeter, een man met humor, aandacht en grapjes. Een man die zijn sporen wel verdiend had in de visserij, en zeker een standbeeld. Hij was dat voorjaar overleden. We haalden een stuk net, een oude stoel, een mand, en gingen oefenen. We leerden netten boeten van buurman Sander. Zwarte mutsjes op en oliekieltjes, alles zwart, maar nu komt het… De beste man had altijd een sjekkie in de brand, zelfs op zijn bed voor het raam in het Buurtje, dat hoorde bij hem. Ik rookte niet, maar skarrelde wat shaggies op en trachtte dat tussen mijn lippen aan de praat te houden. Wat ogenschijnlijk heel makkelijk lijkt, maar het echt niet is. En met handschoenen aan een aansteker erbij houden werkte ook niet. Zoonlief kon het gemedder niet langer aanzien en hielp, hij had blijkbaar talent en reikte me steeds na een paar flinke haaltjes de brandende peuk. Ik was gered, en het speulen werd een succes. We haalden de eerste prijs, maar leuker nog, we speulden echt samen. We deelden de voorpret. Dat delen, dat was nou net de eigenschap waar de man zo goed in was. Dat was zijn sterke punt, hij bond daarmee niet alleen de netten, maar ook de jongens en de andere mensen om zich heen. Het is een waardevolle eigenschap die wel eens wordt onderschat. De meester en zijn leerling. Een rijkdom. Als het is gedeeld, kan de leerling het weer doorgeven. Hij overleed in het voorjaar, een goede hemel vaart.
Jozien