Anders bekeken
Bruidssluier
Goede Vrijdag in de Bijenkorf. Alles is versierd, in de gang staat een mooie paspop met een nog mooiere trouwjurk. De bruidsschoenen, schattige witte pumps, staan bewaard gebleven op een feestelijke tafel met foto's van weleer, en een groot boeket. Het bruidspaar is een halve eeuw ouder, maar straalt. Net als 50 jaar geleden. Wij zingen met de Maartenscantorij en dat klinkt zichtbaar mooi. Het bruidspaar heeft na 50 jaar lief en leed ontroering om de muzikale klanken. Vele huwelijken worden op ons eiland gesloten, ook paal 33 met de steiger van Sil, "de Vriendschap" is weer gereed voor ons. Het is ook een plek bij uitstek om mooie foto's te maken.
Dit jaar trouwt de oudste, ook op het strand, moeders moest mee naar de bruidsbeurs om de sfeer te proeven en allerlei dingen te bekijken. Op het tablet foto's van wat de bruid mooi vond. Het zogeheten moodbord. En de pinterest vult dat steeds meer aan. Ik probeerde het allemaal te volgen en in me op te slaan. "Ik wil alleen gipskruid als bloemen", zegt de schoondochter. Ik kijk haar aan om de ernst te pijlen, maar ze meent het serieus."En het liefst omwikkeld met jute", voegt ze er ernstig aan toe. "Oké…" Het moet wat bezinken. "Ja, prachtige olijventakken en eucalyptusgroen er dan bij natuurlijk. En misschien een slinger met leuke jute vlaggetjes?" "Ja, ja." Het is de kunst van het weglaten komt in mijn gedachten, ooit een tip van de leraar bloemschikken. Zo komt het dat ik naast de radijsjes en de pas gezaaide spinazie in de tuin een paar regels gipskruid heb gezaaid. Ik hoop dat het wat gaat doen, en dat het een zee van gipskruid wordt daar op dat strand. Het is de Bristol Fairy, ook wel bruidssluier genoemd, zie ik als ik het opzoek in de geschriften. Kijk dat vind ik nou weer leuk. We denken dat we nieuwe dingen en manieren uitvinden, maar er komt een ruiker uit de aarde, die alles gaat versieren en versluieren, "de bruidssluier" genaamd. Say yes to the dress, en natuurlijk tegen de man, mijn jongetje van 29 jaar geleden, maar versier de dag met een eeuwenoude bruidssluier.
Ik hoop op een mooie zonnige dag, een leuk feest, maar meer nog op gezondheid en geluk op dat huwelijkspad. Een huwelijk van vele jaren, waar lief en leed gedeeld wordt. Waar je na een halve eeuw op terugkijkt en dan met je kinderen en kleinkinderen geniet van een lied ter ere van. Als ik naar boven kijk in de Bijenkorf zie ik een slinger van vlaggetjes, jute. Dus nu ben ik aan het knippen, punten van stof en jute die gesjabloneerd moeten met Mrs en Mr, en dan aan een lang stuk genaaid om in het paviljoen op te hangen. Ik loop naar zolder en zoek de oude trouwjurk, een oud stuk sluier. De schaar erin, en hup, vlaggen ermee, benieuwd of het hen zal opvallen.
Jozien