Hand in hand…
Ik zit te schudden van het lachen, heb voor mijn verjaardag het boek: "Pogingen iets van het leven te maken" van Henk Groen gehad. Mijn rechterpoot ligt er bijna af, er zit een flinke ritssluiting ingenaaid. Ik ben aan mijn stoel gekluisterd, dus elke vorm van afleiding en humor is zeer gewenst. Het gaat over het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam. Een groepje rebelse ouderen dat graag nog iets van hun leven wil maken, sluit een verbond : oud maar niet dood, Omanido. Het is mooi om te lezen hoe "het hand in hand kameraden-gevoel" hen sterkt en structuur en blijdschap geeft in hun leven. In het verzorgingshuis is het namelijk niet zo erg 'hand in hand'. Integendeel. Nu denkt u misschien dat moet je in Amsterdam ook niet willen, hand in hand kameraden zingt men meer op de Rotterdamse kade, maar ik verzeker u: daarop maakt een Amsterdams verzorgingshuis geen verschil met Rotterdam of de rest van de maatschappij. Overal starre regels, mensen met een bekrompen geest, ze zijn overal, jammer maar waar. En dan is Nederland eigenlijk in verhouding nog zeer tolerant.
Afgelopen week liepen er heel wat mensen expres hand in hand voor de camera op onze beeldbuis, zichtbaar wilden ze zich scharen achter de liefhebbende homostellen. Pechtold huppelend op het Haagse parcours. We zijn solidair en staan achter de bedreigde knuffelaar. Een jong stel bedreigd met vuisten en betonschaar zit letterlijk en figuurlijk met de mond vol tanden. Natuurlijk moeten we er allemaal aan wennen dat jongens elkaar zoenen en meisjes elkaar bespringen, het gebeurde twintig jaar geleden niet zo openlijk, maar waar blijven we als de tolerantie zo nihil is dat het zelfs overslaat in haat en agressie? Dat je de jongens als homohater zonder respect als potenrammer in elkaar slaat.
Ik word er altijd een beetje stil van.. Het luik gaat open, de mannen komen het veld op, en de muziek gaat spelen, wij gaan allemaal staan, en dan…dan gaan alle monden open, het mooiste koor ter wereld zingt uit volle borst. Ik heb kippenvel en pak manlief altijd beet, het is een moment waarin de grootste Hollandse havenstad zijn passie laat zien, de Kuip zindert en schudt, "hand in hand kameraden" klinkt het uit een mond. Dat is mooi, ook mooi als ze winnen, dat wel natuurlijk... We staan achter onze mannen. Kuyt, die door velen altijd bekritiseerd wordt op zijn leeftijd, is altijd fit en bij mij favoriet. Hij scoorde woensdag zijn 99ste goal voor Feyenoord. Een harde werker. Acht – nul, ja dan gaan de handen op elkaar, ik ging vrolijk op de krukken naar boven en ik denk ver weg op zee, nog iemand. In gedachten zie ik de jongens voor de tribune staan, ze pakken elkaars hand en ze gaan omhoog, voor elkaar… Laten we met elkaar dat beeld vasthouden, hand in hand, voor iedereen.
Dan ga je gerust en lekker slapen, ook als homo…kameraden.
Laten we alsjeblieft met zijn allen een poging doen om iets van het leven te maken.
Jozien