Drie generaties gek van volleybal
Gedreven, liefhebber van het spelletje en in voor gezelligheid. Eigenschappen die van toepassing zijn op drie generaties De Ruyter: Iet, Ivette en Matty. Oma, moeder en kleindochter, stuk voor stuk enthousiaste volleyballers.
"Volleybal is een fantastisch mooi spelletje. En een sport die je lang kunt doen. Ik ben nu 68, maar door mijn ervaring kan ik nog redelijk meekomen. Duiken doe ik niet meer, maar met tactische ballen draag ik mijn steentje bij", vertelt Iet. Haar eerste ballen sloeg ze een jaar of 35 geleden. "Ik begon in de Eilandcompetitie, elke dinsdagavond. Daarna speelde ik met Tevoko in de Nevobo-competitie. Speelden we ook wedstrijden aan de overkant. En nu dus weer de Eilandcompeitie, in het team van Klif 23. We hebben een leuk, hecht team. Zes meiden, we weten alles van elkaar. Trouw ook. Alleen als we met vakantie zijn, doen we afbericht."
Dochter Ivette (45) zit al 24 jaar op volleybal. "Na mijn studie keerde ik terug op Texel en wilde wat doen. 'Is de Eilandcompetitie niks voor je?', vroeg mijn moeder. "Ik ben gaan trainen en toen is het mis gegaan... Eerst in Tevoko Dames 3, met mijn moeder. Maar ik zat al snel op de bank bij Dames 2 en daarna door naar Dames 1." Iet: "Ivette heeft veel kracht, een snoeiharde Smash." Ivette: "Hoe noemen ze me ook alweer?" Het antwoord staat op de achterkant van haar kniebeschermer: "De Beuker". Ze erfde de gedrevenheid die Iet in het volleybal heeft en haar vader Henk destijds met zijn verwoestende uithalen op het voetbalveld van ZDH. Ivette: "Als er gescoord moet worden, dan krijg ik de bal. Scoren binnen de drie meter is het leukst. Als het lukt is het allemachtig prachtig."
Met Dames 1 vierde ze meerdere triomfen. "We zijn kampioen geworden en naar de derde divisie gepromoveerd. Maar we zijn ook twee keer gedegradeerd. En op één set na geen kampioen geworden. Ach, je kunt er een boek over schrijven. Lief en leed, we delen alles, van geboortes tot overlijdens. Ons oude team was heel hecht. Tot een jaar of acht geleden, toen stopte de oude garde. Met Connie (Joling) en Joannie van Elk ben ik doorgegaan. Connie is de spelverdeler, Joannie de allrounder en ik doe de buitenaanval. Wij vormen de routine, de rest van het team bestaat nu uit jonge speelsters. Als Connie stopt, dan stop ik ook. Wanneer dat is? Tja..."
Matty (14), de jongste generatie volleyballers, speelt in het jeugdteam Tevoko MC1. Matty: "Als kind ging ik al mee met oma. Zij was de vaste puntenteller van Dames 1. Ik deed het telbord en oma vulde de formulieren in. Ik was een jaar of acht toen ik begon." Inmiddels bestaat haar leven voor een groot deel uit volleybal. Vaste speelster in Tevoko CM1 en ze traint bij Dames 2 en Dames 1. Dinsdagavond speelt ze in de Eilandcompetitie. Matty: "Ik train ook met mijn moeder, alleen doen we oefeningen niet samen." Iet: "Sporten met familie heeft soms nadelen. Als je dochter iets niet goed doet en er wordt wat van gezegd, dan voel je dat als moeder ook." Ook bij Matty dezelfde gedrevenheid. Haar team, gecoached door Connie Joling, speelt hoofdklasse jeugd. Iet: "Matty heeft de lengte en de kracht van haar moeder." In de Eilandcompetitie staan oma en kleindochter tegenover elkaar aan het net. Iet: "Nu winnen we nog, maar dat zal niet lang meer duren, ze komen snel dichterbij. Zij winnen aan kracht en souplesse, wij moeten op routine. Matty heeft het voordeel dat ze al vanaf de mini's is begonnen, haar techniek is bijvoorbeeld al veel beter dan die van Ivette."