Texels Boekenbal wil niet zinderen
Zeventien schrijvers, journalisten, columnisten en verzamelaars gaven zaterdagavond invulling aan het Texelse Boekenbal in de Openbare Bibliotheek. Elk op geheel eigen wijze. Wel een zeer gevarieerde avond, maar literair kwam het "bal" onvoldoende uit de verf.
"Verboden Vruchten" is het thema van de Boekenweek. Beste voorbeeld daarvan was volgens Maaike Vonk van de bibliotheek misschien wel het Texelse Boekenbal zelf, dat eigenlijk niet zo mocht heten. Want in de aanloop naar de avond ontving de bibliotheek bericht van De Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB) dat Boekenbal een geregistreerde merknaam is, die niet vrijelijk door derden mag worden gebruikt. Maar bij hoge uitzondering verleende het CPNB eenmalige toestemming: "Laat het zinderen op Texel", wenste directeur Eppo van Nispen tot Sevenaer de Texelaars toe. Dat gebeurde niet, maar de columns tot anekdotes over jutters, strandvonders, vogels, vlinders, planten en voetbaloorlogen en andere vertelsels die door de zeventien deelnemers in de bibliotheek over het voetlicht werden gebracht waren in ieder geval zeer divers. Een aantal deelnemers gaf invulling aan het Boekenweekthema "Verboden Vruchten". Anderen namen de mogelijkheid om hun boeken ook ter plekke te mogen "verkopen" erg letterlijk door vooral hun eigen boek(en) te promoten. Waarbij - als er al werd voorgelezen uit eigen werk - dit toch meer een sluitpost was. Door de vele voordrachten was de tijd beperkt, de eierwekker van Maaike Vonk piepte na vijf minuten onverbiddelijk.
Harry de Graaf verhaalde hoe hij eens in Nieuw Guinea geveld door rugklachten op tropisch een strand, omringd door een hele "campong", een massage onderging. En hoe een masseuse tijdens een vervolgsessie haar gewaad van zich af liet glijden voor een heel andere massage. Maar de "nestor van de Texelse" columnisten verzekerde dat het zover niet was gekomen. Erna Drijver kroop in de huid van columniste Jozien en vertelde hoe ze tijdens het uitlaten van de hond eens een vrijend paartje betrapte, waarbij haar belevenissen een dusdanige wending namen dat Jozien zelf naakt tussen het zeewier belandde. "Blote billen in het zilte zeegras."
TC-hoofdredacteur Gerard Timmerman liet "Verboden Vruchten" uit de historie van de Texelse Courant de revue passeren. Meest markante voorbeeld was de door hem meegebrachte Playboy-krant van 9 maart 2007, met als eenmalig hoofdredacteur Jan Heemskerk uit De Cocksdorp. Een unieke krant met op de voorpagina een naaktmodel van Texelse bodem.
Van Pieter de Vries dit keer geen foto's, maar het verhaal er achter. Hoe hij tot diep in Groningen was gereisd voor het maken van een foto van voormalige vissers in een café. Toen hij hun toestemming vroeg, maakte hij kennis met hun spreekwoordelijke zwijgzaamheid. Toen er na een half uur nog geen woord was gesproken, kon hij dat volgens de herbergier interpreteren als een "ja". Joop Rommets en Nico Volkerts haalden anekdotes op over het boek "Jutters en Strandvonders", dat ze samen met Klaas Uitgeest hadden geschreven. Ben van Geuns vertelde over de restauratie van Texelse schapenboeten, TC-columnist Jeffrey Eelman hoe hij studiegenoten wijsmaakt dat je alleen bij hoog water kunt douchen.
Herman Bakker vertelde over schilder Blok van der Velden, die "via de kunst de schoonheid van het eiland liet zien", Pieternel Geurtz over haar trilogie over de landschildpad Boris. Irene Maas maakte het publiek deelgenoot van haar spitwerk in de Texelse historie en journalist Frank Grootemaat vertelde anekdotes uit zijn boek Burenruzie, over voetbalinterlands tussen buurlanden. Zoals die jonge vader die na de overwinning van Schotland op Engeland zijn kind elf doopnamen gaf... Ook een podium voor schrijvers en van boeken over de Texelse natuur. Cees Maas over zijn boekje "Vlinderen op Texel", geïllustreerd door Sytske Dijksen. Zij blikte vooruit op "Texel in 50 stukjes", dat ze samen met Adriaan maakt. De vogel- en plantenkenner vertelde over kieviten en plevieren in verre oorden. De avond kreeg een literair einde met een gedicht van Eilanddichter Mare van der Mast, geïnspireerd op de zandsuppletie. Muzikale intermezzo's werden verzorgd door Juanita Barhorst, Pieter van de Broeck en Felix van Marseille.