Anders bekeken
Grofvuil
Ik heb de kamer op zijn kop, voorjaarsschoonmaak? Schilderwerk? Ik wil graag de boel netjes voordat ik de nieuwe knie krijg, maar verdikke wat heeft een mens veel spullen! Als de boel verandert, zie je pas echt wat je in huis hebt. Voor de deur staat een kraan, er wordt gegraven in het plantsoen. De grijze containers die in de dorpen staan voor afval maken plaats voor een ondergrondse grote bak. Ik vraag aan de mannen hoe dat ding geleegd moet. "Jozien, het paaltje kan opzij klappen en dan wordt de bak leeggezogen." Oké, denk ik, we zitten in een nieuw systeem, waar in bij het weggooien de ene na de andere "vernieuwing" de ronde doet. Ik heb inmiddels drie grote containers achter het huis staan, je breekt je nek als je klein behuisd bent. Ik wijs op de ouderwetse ijzeren vuilnisemmer van 20 liter voor die huis staat. Nostalgie. "Snap jij dat mijn vader en moeder met vijf kinderen het daarmee hebben gered vroeger?" Wat is er in onze maatschappij gevaren, veranderd dat we de neiging hebben om zoveel te verbruiken en weg te gooien. Zou ik het voorbeeld moeten volgen en gaan vernieuwen, of heeft het oude ook nog waarde voor ons? Wat wordt er allemaal weggegooid? Wat zetten we zelfs bij het grof vuil? Deze week kwamen Groningers massaal in actie tegen onze minister-president. In de verkiezingsstrijd mogen zij hun klacht uiten. Zij voelen zich al jaren bij het (grof)vuil gezet. Miljarden zijn er uit hun gebied gewonnen, grote projecten ermee gefinancierd, terwijl hun eigen huizen op instorten staan. Op de vraag "Waarom heeft u niet eerder ingegrepen?", kwam als antwoord: "Dan had de rest van Nederland in de kou gezeten". Hoe groot kan de leugen, de vuilnisbak zijn. Dezelfde dag wordt bekendgemaakt dat paleis Het Loo wordt gerenoveerd. Ik tik het aan op de computer en lees over het ophanden zijnde dure project. Tot 2021 gaat het nodig aan verbouwing toe zijnde paleis dicht. Er komt 5000 m2 aan vloeroppervlakte bij en 850 m2 voor tentoonstellingen. Ik word misselijk als ik lees dat er vier grasparterres worden vervangen door een glazen ondergrond, waarover een dun laagje water stroomt, een knipoog naar de fonteinen en waterpartijen. Misselijk omdat mensen in het noorden het geld voor dit project ophoesten. Ze zitten in bouwvallen waar het water door de scheuren in de muren hun huis binnen komt. In Het Loo komen acht bezoekersliften, terwijl de mensen in Groningen zelfs niet meer boven kunnen slapen. Ik ben Oranjegezind, maar ben blij met mijn gewone witkwast door de kamer. Ik stof de kraantjeskan van mijn Groningse vader af, alvorens ik hem terugzet in de kast. De mooie provincie Groningen waar vier van de kinderen studeerden, en nog. Laat je stem horen. Nu, en volgende week. We hebben toch een hoop in huis.
Jozien