Woelmuis
Vakmensen
Zou het wat worden, dat gepersonaliseerd leren? Ik twijfel daar aan. School is voor vakken: rekenen en taal, aardrijkskunde, kennis der natuur en zo, voor gymnastiek, en voor leren leven in een groep. Leren die kinderen dat dan nog wel? Gepersonaliseerd leren, moet je daar eigenlijk wel voor op een school zijn? Kan je dan niet beter meteen na school op het strand gaan rondstruinen, het liefst bij storm? Kun je dan niet beter eindeloos klooien en ploeteren op de boerderij, of meehelpen en in de weg lopen op een werkplaats? En waar heeft Texel wat aan, ik bedoel aan welke opleidingen? Nu gaat iedereen studeren, maar komen we daar verder mee? Ons eiland heeft creatieve betongieters nodig, originele aannemers, stugge bouwers, maffe pioniers, mensen die voor alles een oplossing proberen te verzinnen. Texel heeft stronteigenwijze bestuurders nodig, doordouwende boeren, halsstarrige bedenkers van nieuwe musea en verenigingen, verzamelaars van de gekste dingen, beschrijvers van de eigen geschiedenis, hulpstrandvonders en jutters. Afgelopen week zijn twee hoog gewaardeerde Texelaars doodgegaan die dat allemaal waren. Hoe zijn ze zo geworden? Waar hebben ze dat geleerd?