"Niet zwaarder dan andere nieuwe ouder"
Als werkende alleenstaande vrouw van 32 je twee achternichtjes van acht en vijf uit Polen in huis nemen. Het is een hele stap. Toch twijfelde Anna Sroka uit Den Burg geen moment toen de hulp nodig was.
"Het werd te zwaar voor hun overgrootmoeder om voor ze zorgen. Regelgeving in Polen liet pleegouderschap eerst niet toe. Toen die gewijzigd werd, ben ik er vol voor gegaan. Sinds 4 augustus 2015 wonen ze bij mij en ik heb daar geen seconde spijt van gehad", vertelt ze. Via de netwerkplaatsing van Parlan kwamen de kinderen bij haar in Den Burg terecht. "Het is geen keuze die je luchtig maakt. Je leven gaat er natuurlijk compleet anders uitzien. Ik heb veel informatie aangevraagd, ben naar bijeenkomsten geweest en heb cursussen gevolgd. Doordat het mijn eigen achternichtjes zijn, kende ik ze al goed. Ze kwamen al vaak in vakanties bij mij en ik kwam vaak in Polen. Ik weet niet waarom, maar eerder nam ik al Nederlandse dvd's en cd's mee voor ze. Daar hadden ze in Nederland nu veel aan."
Ondanks dat ze geen seconde spijt heeft van haar keuze, ontkent ze niet dat het zwaar was. "Ze kwamen in augustus. Ik had aangegeven dat ik heel graag wilde dat ze in Nederland waren voordat school begon. Het is al lastig genoeg als je in een nieuw land bent met een nieuwe taal, een nieuwe cultuur en een nieuwe school. Dan is het niet fijn als je later instroomt. Door de regelgeving waren ze er uiteindelijk twee weken voordat school begon. In plaats van gewoon naar je werk gaan, moet je ineens de kinderen naar school brengen en ophalen. Maar ik vind niet dat ik het zwaarder heb dan andere nieuwe ouders. Je leven wordt gewoon ineens heel anders. Ik vind niet dat ik een zwaar leven heb of zo. Ik had zelfs het voordeel dat ik extra cursussen had gehad", vertelt ze met een glimlach.
Regels
Het gesprek met Anna vindt plaats aan de eettafel. Aan de muur hangen een aantal regels. Niet alleen voor de dames, ook voor Anna zelf. "Geen telefoon aan tafel is daarvan de belangrijkste en als het wel gebeurt, word ik daar ook door ze op gewezen. Een andere regel is dat we in huis Pools praten. Ik voed ze tweetalig op. Buitenshuis wordt Nederlands gepraat, in huis Pools. Ik vind het belangrijk dat ze zelf kunnen communiceren met de familie en dat ik geen tolk hoef te spelen. Als ik zie hoe snel ze zich aangepast hebben, ben ik dolgelukkig. Ze doen het zo enorm goed. Het Nederlands gaat perfect. Ze leren het heel snel met vriendjes, op sport en op school. En we hebben veel thuis geoefend. Zij moesten de taal leren, zoals ik dat moest toen ik op 12-jarige leeftijd naar Texel kwam vanuit Polen", vertelt Anna.
Ervaring met kinderen had ze al. Ze is werkzaam in de peutergroep bij de Olmenhoeve en werkt 's middags op de buitenschoolse opvang. "Maar ik heb wel gemerkt dat het makkelijker is om advies aan anderen te geven. Nu moet je zelf beslissingen over je eigen kinderen nemen. Gelukkig zijn er natuurlijk collega's en vrienden met kinderen. De meeste zijn wat ouder dan de meiden. Je kunt zaken met anderen bespreken en advies vragen." Ouders die ook pleegouderschap overwegen, raadt ze aan er goed over na te denken. "Bedenk heel goed waar je aan begint en ga naar meerdere bijeenkomsten. Het is een belangrijke beslissing. Als je er met heel je hart voor kiest en er vol voor gaat, kan ik het alleen maar aanbevelen. Ik zou niet anders meer willen, het voelt goed. Het gaat geweldig. Iedere zes weken komt er bovendien iemand van Parlan langs om dingen te bespreken. Ik vind het mooi dat ze ook actief zijn op het eiland", besluit Anna.
Wie meer wil weten over de mogelijkheden van pleegouderschap kunnen zaterdag terecht in de Buureton in Den Burg waar Parlan vanaf 13:30 uur een bijeenkomst houdt over dit onderwerp.