'Het is vaak geen onwil, maar onwetendheid'
Texel wordt drukker en dat merken de menners en de mensen 'onder het zadel' ook. Zij maken zich in toenemende mate zorgen om de veiligheid op en langs de weg. "En het is geen onwil, maar onwetendheid. Wij willen nu ook geen zeikstuk in de krant. Wij willen dat mensen beter op de hoogte zijn", vertelt Natasja Garritsen, zelf fervent menner.
We spreken met een aantal paardensportliefhebbers af in de kantine van manege Akenburg aan de Akenbuurt. In de bak worden die avond menlessen gegeven door Piet Beers. "Zie je dat? Wanneer je de zweep zo houdt, slaat ze linksaf (zie foto red.). Veel automobilisten die dit signaal zien denken dat ze bedoelt 'ga er maar langs'. Paarden zijn vluchtdieren en schrikken snel. Daar zijn overige verkeersdeelnemers zich niet altijd van bewust", stelt Natasja Garritsen. Ze kwam in 1994 naar Texel en is sindsdien veelvuldig met haar paard op de weg te vinden.
"Een paard of een aanspanning is een volwaardige verkeersdeelnemer, de positie is dan ook op de weg. Sterker nog, je mag met je paard of je aanspanning niet op het fietspad. Op veel plaatsen zijn er men- of ruiterpaden. Maar soms ontkom je er niet aan om op de weg te rijden", vertelt Wieneke Rekkers. Waar de paarden vaak de berm kiezen, is dit voor aanspanningen lastiger. "Bovendien is het door de gemeente gekozen bermbeleid niet bevorderlijk voor ons. Nu de bermen pas laat gemaaid worden, is het gras hoog. Een paard ziet niet waar het loopt. Als er een kuil of een steen zit, kan het paard zich lelijk bezeren", stelt menner Frido Boom.
In een wereld waar haast steeds normaler wordt, is het soms schrikken voor ruiters. "Automobilisten hebben vaak geen geduld. Ze wachten niet, maar gaan strak om je heen. Een paard schrikt snel. Dat ligt niet alleen aan de automobilist. Doordat de paarden hoog in het bloed gefokt worden, verdwijnen de boerenpaarden. De in het bloed gefokte paarden zijn heter en feller en ook de automobilist is feller. Dat schuurt met elkaar", legt Kees Bakker uit.
Toch willen de verkeersdeelnemers te paard niet alleen wijzen naar anderen. Ze erkennen dat de verantwoordelijkheid ook bij henzelf ligt. "Ruiters onder het zadel moeten wel zelfverzekerd zijn. Als je geen controle hebt over je paard, moet je niet de weg op gaan. Een deel van die verantwoordelijkheid ligt ook bij de ouders. Maar ja, niet alle ouders hebben zelf affiniteit met de paardensport", stelt Garritsen. "Je moet zelf eigenlijk deel hebben genomen aan het verkeer, om goed de situaties in te kunnen schatten. En dan doel ik op een brommer- of autorijbewijs. Als je zelf actief aan het verkeer hebt deelgenomen, schat je situaties beter in. Hoe hard komt een auto aan op een kruispunt? Hoe reageert een automobilist op situaties?, legt Bakker uit. Ondanks dat het niet verplicht is, vinden ze het volgen van ruiterlessen of een mencursus een aanrader.
Op Facebook gaven meer menners en mensen onder het zadel aan steeds vaker te maken te krijgen met gevaarlijke situaties. "Houd gewoon even in als je een paard of aanspanning nadert en ga er rustig en ruim omheen. Helemaal als je met een kar met losse lading rijdt, kan een paard schrikkerig reageren. Dat maakt namelijk een rammelend geluid", geeft Rekkers aan. "En voor de menner of amazone: houd het paard voorwaarts en kijk goed vooruit. Op die manier kun je situaties zien aankomen. Dat scheelt al enorm", vindt Frido Boom.
De paardenbezitters hopen dat er een stukje begrip komt voor de kwetsbare positie van de ruiters. "Iemand te paard heeft nog zijn benen om het paard te corrigeren. De menner alleen twee leidsels. Als je paard echt schrikt, kan dat erg gevaarlijk worden. Als we een beetje rekening met elkaar houden en minder haast hebben, is het leuk voor iedereen", legt Piet Beers uit. Frido Boom besluit: "Ik ga iedere dag nog met plezier de weg op hoor."