Daar was laatst een meisje loos.....
De stempas valt op de mat. Op 15 maart kunnen we stemmen op 28 lijsttrekkers, dat zijn er nogal wat. De posters worden op de borden geplakt, de tv-programma's nodigen de prominenten uit om een woordje te doen. De mediaoorlog is zelfs uitgebreid met Twitter. We zien Pechtold gehuld in een tarzanoutfit, grapje van Wilders... Er wordt van alles de lucht in geslingerd om de aandacht en de zwevende kiezer binnen te halen. Gisteren stopte ik even met de fiets om de aanplakbiljetten te bekijken, achter de posters zitten namelijk mensen die gebrainstormd hebben. Daar zit een leger van creatieve mensen, die met een pakkende leus of treffende foto de partij in een keer goed vakkundig willen neerzetten.
De piratenpartij op nummer 20 wordt aangevoerd door Ancella van der Leest, ze heeft een piratenlapje voor haar oog, en kan zo mee doen met het beginnende carnaval. Er staat een paard in de gang....dat brengt ons bij de dame op nummer 10. Marianne Thieme staat daar met haar partij voor de dieren, ik nam eigenlijk aan dat je dan vredelievend op de poster zou komen, maar niets is minder waar. Als soldate met alpinopet en mitrailleurband om trekt zij ten strijde. Er staan twee jaartallen op de poster 1917-2017 Honderd jaar vrouwenkiesrecht!
Dan hebben we nog de verongelijkte Sylvana tussen de heren, en daar houdt het op met de dames. Waar heeft die honderd jaar ons gebracht? Zit er nog ergens een Jane die tussen de lianen door slingert en in deze jungle van mannen, dit regenwoud vol apen, die zinnige dingen zegt, structuur brengt en zorgt voor rust in de samenleving? Hebben wij nu 100 jaar de tijd gehad, om ons op deze manier in de maatschappij een plek te veroveren? Ik wil graag een poster die mij in een klap overtuigt, ja die vrouw, die slimme meid, daar wil ik op stemmen. Een vrouw die weet wat ze zegt, die zorg heeft voor iedereen van jong tot oud, ongeacht geslacht, kleur of geloof. Geef mij de Nijntje van Dick Bruna, eenvoudig maar zo goed doordacht dat het ons allemaal pakt.
Geen idiote twitterfotos, maar een poster met een visie waar met een paar streken van de kwast ons als kinderen de les wordt bijgebracht. Bij de kern van het bestaan, en de kern van haar partij. Vroeger las ik vaak voor uit de Dick Bruna boekjes, de kinderen hadden er stapels van. Ik heb er een uit de kast boven gepakt, het heet de matroos. De vakman sprak niet alleen mij en de kinderen aan, over de hele wereld werden zijn tekeningen, zijn korte mooie verhaaltjes gelezen, gespeeld en uitgebeeld.
Hoe mooi zou het zijn als er een sterke opbouwende, zorgzame, integere en slimme vrouw zou opstaan, een Nijntje met een duidelijk goed verhaal. Dat wij kunnen afmaken omdat we weten wat er komt en vertrouwen hebben in de afloop. Ik denk dat ik op zoek ga naar een nummer twee of een nummer drie, wie weet zit daar een vrouwelijke matroos bij die ook bij stormweer de touwtjes weet vast te maken en koers weet te houden in onze toekomst...
Jozien