"Mensen en het vee waren al geëvacueerd"
Het is inmiddels 64 jaar geleden, maar het voelde woensdag weer even alsof het gisteren was. Op 1 februari 1953 brak tijdens de watersnoodramp de dijk van de Eendrachtpolder, waarna zes Texelaars om het leven kwamen.
De zes, van wie vijf mannen uit De Waal, werden woensdagochtend herdacht in het kerkje van De Waal. Buiten werden bloemen gelegd op de graven van Willem Dijker, Redmer IJska, Jan Koopman, Wieger Bernardus en Siebren Walsweer die daar naast elkaar begraven liggen. De zesde Texelaar die om het leven kwam, was Dirk Kuip.
De herdenking in de kerk werd bijgewoond door enkele tientallen mensen. De bijeenkomst werd geleid door Co en Cor de Wolf die in 1953 in de Eendrachtpolder waren en alles van dichtbij meemaakten. De broers wilden met de herdenking hun eer betonen aan de omgekomen Texelaars en hun nabestaanden. Ze stonden ook stil bij de impact die de ramp had. "Deze kerk zat destijds helemaal vol toen de rouwdiensten werden gehouden. Ook buiten stonden de mensen."
Er werd onder meer teruggekeken naar de verwarrende situatie op 1 februari. De avond ervoor werd al duidelijk dat het gevaarlijk werd, omdat het water in de Waddenzee niet laag wilde worden, nadat het hoogwater was geweest. Het water bleef zelfs stijgen door de combinatie van de zware noordwesterstorm en springtij. In de nacht van 31 januari op 1 februari begon de evacuatie van de twee boerderijen in de Eendrachtpolder (Zeeburg en de Irene Hoeve) nadat de eerste golven over de verzwakte dijk waren geslagen.
Intussen kwam de hulpverlening op gang en vertrokken er vanuit De Koog en De Waal bussen om mannen naar de polder te brengen, zodat zij met zandzakken aan de slag konden gaan. Achteraf bekeken was het de vraag hoe zinvol het was om de al verlaten polder nog te betreden. De Wolf: "De mensen en het vee waren al geëvacueerd." Dat was in de ochtend van 1 februari 1953 niet bij iedereen bekend, waardoor mensen in weer en wind bij de dijk aan het werk bleven.
Op het moment dat wachtmeester Tromp van de politie op het erf van Zeeburg met een rode zakdoek stond te zwaaien, werd duidelijk dat de dijk gebroken is. Er ontstond paniek en het was vanaf dat moment rennen voor het leven naar de Eierlandsche dijk om op tijd aan het stijgende water te ontkomen. De Wolf vertelde over een Texelaar die tijdens het vluchten een van de zes mannen aan een heiningpaal zag hangen en op dat moment niets voor hem kon doen. De Wolf: "Dat heeft hij levenslang met zich meegedragen, het stond in zijn geheugen gegrift."
Met behulp van een stuk touw werd vanaf de Eierlandsche dijk een menselijke keten gevormd en brachten diverse mensen het er levend vanaf vanuit de polder. Onder de aanwezigen waren woensdag meerdere mensen die de ramp in 1953 meemaakten. Een gebeurtenis die zich in korte tijd voltrok, maar voor de betrokkenen en nabestaanden een levenslange en onuitwisbare indruk achterliet. De watersnoodramp kostte in Zeeland, West-Brabant en op Texel in totaal aan 1836 mensen het leven.
Tot en met zaterdag 4 februari is in het Waalder kerkje een tentoonstelling van Cor de Wolf over de watersnoodramp in de Eendrachtpolder. Dat is vandaag van 14:00 tot 16:00 uur en op zaterdag van 11:00 tot 15:00 uur.