Langs de zijlijn…
Ik sta in het mooie" nieuwe" pand van 53 Graden Noord, Peter laat me trots de moderne werkplek zien. Aan grote tafels wordt hard gewerkt achter de computer. Chris helpt me even later, er moet een bord komen langs het SVO-veld. Een flink groot reclamebord. Manlief wil de club graag sponsoren, en ik moet dat maar regelen. Vooruit maar met de geit, een goede foto, en een goede leus waar ik een heel tijdje op heb zitten kauwen. Ja je kunt geen verhaal op dat bord gaan schrijven, het moet kort, en het moet iets over voetbal en de visserij zeggen : "Goede kwaliteit komt altijd boven drijven." In de sport, in ondernemen, ambachten, cultuur, dansen, zorg, bij alles wat men doet. Daar waar een goede sfeer is, opbouwende kritiek, plezier wordt gemaakt, halen de mensen het beste in elkaar naar boven. En gaat logischerwijs de kwaliteit met sprongen vooruit. ZDH, voetbal Den Hoorn heeft 18 maart een reünie, voor de Abrahammen. Alle (oud)leden, ouder dan 50 jaar, gaan herinneringen ophalen onder het genot van een hapje en een drankje. Als ik speur in de oude foto's, kom ik een elftal tegen uit 1953. Geweldig, het enthousiasme spat er vanaf. Ik herken fietsenmaker Troost, Kok de bollenboer met zijn mooie kuif, de altijd actieve Ferry Zwanenburg, de kwieke Arie Dijker, Dick Drijver de onderwijzer. Allemaal hebben ze een grote en goede rol gespeeld in het elftal. De jeugd, de gezamenlijke overwinning, het contact met de bal, en bovenal het samenspel in de heerlijke buitenlucht heeft dit gecreëerd. Het zijn vrienden op het veld, in het dorp geworden. Dat is de grootste kwaliteit die je kunt behalen. Daarbij hoort natuurlijk wat aanmoediging bij. Een goede coach en enthousiaste toeschouwers zijn onmisbaar. Deze week werd Van Bronckhorst uitgelicht op tv. Ik heb aandachtig gekeken, en zag een andere kant van Giovanni. De geweldige voetballer, international, vond ik altijd wat terughoudend aan de zijlijn. De trainer maakte geen sprongen als Van Gaal, had geen mooie woorden als Ron Jans, leek niet zo fanatiek maar hield het altijd vrij kort. Hier ontpopte zich echter voor mijn ogen een familieman, een liefhebber die met het gezin zijn hele leven in dienst heeft gesteld van het voetbal. Alles wat in zijn macht lag werd ingezet om dat doel te bereiken. Hij refereerde aan zijn opa en oma tijdens de Wandeling, die voor de toekomst van hun kinderen, hun thuisland de Molukken noodgedwongen verlieten en in Nederland meewerkten aan de wederopbouw in de vijftiger jaren. De camera ging naar de Oma, en daar zag ik een oude vrouw vol vuur, ze sprong op toen het gesprek over Feyenoord kwam, het rimpelige gezicht veranderde, een stralende lach, en ik zag het temperament wat ze doorgegeven heeft in de genen. Prachtig, je zult zo'n oma hebben. Hetzelfde temperament als onze sterke mannen uit 1953. Met een groot schip naar het onbekende koude Holland, en dan toch gedaan weten te krijgen dat "de kwaliteit boven komt drijven" Ik zal eraan denken zondag, met plezier, langs de zijlijn in De Kuip…
Jozien