@txl
Zeebenen
Hoewel ik geboren en getogen ben op Texel en al tig keer het Marsdiep overgestoken ben, heb ik toch altijd een kleine kriebel als ik op de boot stap. Puur omdat ik niks met water heb. Gewoon niks. En aangezien een boot toch echt over water vaart, is dat toch altijd wel een dingetje. Ik kan me goed herinneren dat ik als kind op vakantie was met mijn ouders en broertje naar Tenerife en dan op zo'n dolfijnenkijkboot meeging. Dat ding schommelde van links naar rechts en van rechts naar links, waardoor ik op een gegeven moment zo misselijk was dat ik niks van die bootreis heb meegemaakt. Nee, dat schommelen is niks voor mij. Maar als je van Texel af wilt is toch de enige en beste manier om via de boot, dus via het water te gaan. Dit wil niet zeggen dat ik voor een tunnel ben! Texel is een eiland, en daar horen zee en een bootverbinding bij.
Ik weet eigenlijk niet waarom ik niks met water heb. Mijn broertje is altijd al gek geweest op water. Ik was ook nooit een zwemmer. De zee vond ik altijd te koud of ik was bang voor de beesten die daar rondzwemmen. Nee, water en ik zijn geen goede combinatie. Chris vindt regelmatig dat ik me aanstel als ik weer met zweethandjes op de boot zit met windkracht 8 en een hoop geschommel. En niet alleen dan heb ik zweethandjes, dat heb ik ook met windkracht 4 en een beetje geschommel. Iedereen vindt het ook best vreemd dat ik hier als eilandbewoner last van heb. En eerlijk gezegd is dat ook wel een beetje vreemd, al zeg ik het zelf. Je zou bijna zeggen dat je met de boot bent opgegroeid en dat dat bijna net zo normaal is als vervoer met de auto. En ergens is dat het ook wel, maar voor mij is het toch elke keer wat. En dan helpen die verhalen over een botsende Texelstroom ook niet erg mee. Maar goed, er komt vast een dag dat het goedkomt. En anders maar niet, gelukkig heeft iedereen zijn onhebbelijkheden.
Emily Westdorp