'Weg uit Walhalla genaamd Stad'
De Texelse Courant heeft er een nieuwe columnist bij. Jeffrey Eelman uit Den Burg, leerling 5 VWO, is er ien van Cyntha Eelman-Stiekema en André Eelman. In zijn eerste stuk neemt hij direct duidelijk stelling over het behoud van jongeren op Texel.
Door het hele land trekken jonge mensen vanaf het platteland naar de altijd bruisende steden, de OSG krimpt en op elk overzichtje dat je over vergrijzing opzoekt, staat Texel rood omrand. Vergrijzing is een actueel onderwerp op het eiland. Nou is dat natuurlijk niets nieuws. Voor iemand die op Texel geboren en getogen is en HAVO of VWO doet is uit huis gaan, ''naar de overkant'', na de OSG afgerond te hebben één van de normaalste zaken van de wereld. Want ja, als je door wilt leren, kan het nou eenmaal bijna niet anders. Nou kwam ik laatst de stelling tegen: ''Meer jongeren op het eiland houden, haalbaar of niet?''. Het antwoord op deze stelling lijkt me duidelijk. Ja, dat is haalbaar, maar hoeveel heb je daarvoor over? En moet je dat wel willen? Het is voor mij persoonlijk geen verrassing dat veel jongeren vertrekken zo snel als ze kunnen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik mijzelf ook wel eens schuldig heb gemaakt aan de gedachte ''woonde ik maar aan de vaste wal.'' Dit waren vooral de momenten dat je na een evenement aan de overkant weer eens op zoek was naar een slaapplaats omdat de boot niet meer ging. Waarschijnlijk een herkenbare situatie voor veel mensen. Een soortgelijk geluid hoorde ik van de zomer bij één van de jongeren-hotspots op Texel: de horeca. Vakantiekrachten uit de stad vroegen zich af hoe je het vol kon houden zonder Mc Donalds, thuisbezorgd.nl en nog een lijst andere dingen die toch echt wel gezien werden als eerste-levensbehoefte. Nou moet ik zeggen dat ik tot dusver mijn leven prima heb kunnen leiden zonder al deze dingen. Nee, het uitgaansleven is niet gigantisch, we hebben geen winkelcentrum met op elke straathoek een Mc Donalds en na tienen kan je het eiland niet meer af. Maar heeft dat niet juist zijn charme? Uitgaan kan je hier prima, je kent iedereen in de kroeg, juist gezellig toch? Zo ver zijn de uitgestrekte winkelstraten van Amsterdam en Zaandam niet, en als je op de terugweg naar de boot meteen even langs de Mac rijdt heb je meteen je hele lijstje gehad. Dan vraag je je af, wat is het probleem? Na even denken kom je dan toch uit op dat, hoe graag we het ook willen, Texel niet de drukte en de snelheid van de stad heeft. Het is heerlijk om even lekker uit te waaien op Texel, maar als jongeren ligt je prioriteit vaak toch ergens anders. Dan kom je meteen op de vraag uit, moet je jongeren wel proberen op het eiland te houden? Veel jongeren zullen toch lekker hun studentenleventje gaan leiden, mensen leren kennen en de wereld gaan zien. Dat moeten ze ook zeker doen! Je leeft maar één keer. Als ze dan aan het eind van de rit toch het gevoel hebben dat Texel ze gelukkig maakt, komen ze lekker terug. Misschien moeten we daar helemaal niet tussen komen. Als je jongeren naar het eiland wilt trekken, zul je toch heel wat uit de kast moeten halen, denk aan bijvoorbeeld goedkopere woningen. Alsnog zal dan de stap van de stad naar het eiland groot blijven. Van het eiland af naar de stad is, naar mijn mening, niet een heel grote drempel, maar terug... Weg uit het walhalla van Mac's en Burger Kings, weg van de winkelstraten en weg van de vrijheid om zomaar ergens heen te gaan zonder met de boot te moeten. Ja mensen, het zijn heuse offers die gebracht moeten worden. Ach, carrièrekansen zijn er genoeg op Texel, als ik Wim Ploeg van Snelstart moet geloven, daar kan het dus niet aan liggen. Als je niet meteen staat te springen om als jongere het bedrijfsleven in te gaan, kun je op Texel natuurlijk altijd nog in de bruisende horeca terecht. Dat laatste is volgens mij ook wel algemeen bekend. Als het bedrijfsleven op Texel meer jongeren nodig heeft, is dat denk ik iets waar ze vooral zelf achteraan zullen moeten. Je kunt niet meer aan Texel veranderen om het meer een jongeren-plek te maken zonder de rust en het toerisme te schaden denk ik. Er zit dus niks anders op dan omstandigheden maken voor jongeren om hier te blijven, en dan moet je vooral kijken naar loon en wonen. De jongeren die daarop afkomen zijn mooi meegenomen, maar verder geldt onder jongeren toch nog echt het veel gehate YOLO-principe (You Only Live Once). Je leeft maar één keer, en je jeugd is voor velen de tijd om de wereld in te trekken. Dan kan je nog zulke goede voornemens hebben, maar tegen zoiets kun je gewoon niet op.
Jeffrey Eelman