Het jawoord…

28 december 2016, 12:59

Ik steek de waxinelichtjes aan in de kamer, ze zijn makkelijk, en branden gezellig en veilig. Ik heb er een speciaal geval bij. Het is een bouwwerk nagemaakt naar Texels voorbeeld. U kent het plaatje wel, onze eigen schapenboet, oftewel skeepeboet. Bent u er ook wel eens in geweest? Dat is ook een aanrader… Deze zomer mocht ik het huwelijk sluiten van meerdere echtparen in de Tesselse skeepeboet. En dat had inderdaad iets aparts. Je staat midden in het weiland met elkaar, de schapen en lammetjes lopen dichtbij, en de omgeving, de natuur is tevens je decor. Het echtpaar dat elkaar trouw belooft, is nauw verweven met het Tesselse verleden. De schuilplaats, de altijd luwe kant in de natuur, is de plek waar de ringen worden omgeschoven en het jawoord zal klinken. De sobere inrichting van een paar banken en tafels van puur hout versterken dit gevoel. Het jonge paar wat ik in de echt mocht verbinden, vertelde heel trots in het voorgesprek dat ze zwanger waren, en dat ze heel blij waren als ik dat ook wilde vermelden in de toespraak, zodat het heugelijke feit officieel naar buiten zou worden gebracht. Ik vond dat een eer, maar wachtte ermee tot na het jawoord, ik had schapenwollensokjes in de zakken van mijn toga verstopt, en vertelde dat van de schapenwol vroeger veel gemaakt werd. Het spinnen van de wol is een apart kunstje, een mooie bezigheid, en als er twee wollen draden zijn, worden deze samengevoegd, getwijnd zodat er mee kan worden gebreid. Twee draden die elkaar versterken, en samen iets nieuws vormen. Twee verschillende mensen die samenvoegen en iets moois creëren; ik haalde een voor een de sokjes voor de dag, en het echtpaar straalde, hun jawoord werd nog mooier en groter, de familie keek mij en het echtpaar aan, en was zichtbaar ontroerd en blij. Er werd ja gezegd tegen het leven, de toekomst van het echtpaar en het kleintje in wording in de ruige oude Tesselse schuilplaats… een mooi gegeven. De creatieve vrouw waar ik mijn boet van kreeg is al op leeftijd, maar ze is nog jong van geest. Ze maakt de mooiste dingen, en dit jaar was ze zeer actief voor mij in de spechtenproductie. Toen ik de eerste serie kwam halen, stonden er meerdere boetjes klaar. "Ik heb voor alle kleinkinderen een Tessels boetje gemaakt. Kijk Jozien, het is een spaarpot, ik doe er iets in voor de studerende jeugd aan de overkant en een waxientje geeft wat licht in de donkere dagen." Voor haar zijn het daadwerkelijk donkere dagen, voor haar is er de herinnering, zij verloor haar man op oudejaarsdag, en haar schoondochter overleed veel te vroeg. Toch heeft ze zich weer opgericht, voelt ze weer vreugde om te creëren en het nieuwe jaar in te gaan vol goede moed. Geweldig… Ik wens u natuurlijk alle goeds en alle gezondheid toe, maar bovenal wens ik u , zoals het echtpaar, het enthousiasme, en zoals Truus, de veerkracht en de levensmoed om volmondig Ja te zeggen op het jaar wat komen gaat….2017..

Jozien