"Het eiland is mooi en de mensen geweldig"
"Twaalf maanden van leren en groeien. Twaalf maanden waarin ik een nieuw leven heb opgebouwd, waar ik zo trots op ben. Twaalf maanden die ik nooit zal vergeten. Als iemand mij over Texel vraagt, zeg ik: 'Het eiland is mooi en de mensen zijn geweldig."
Gabrielle Stone (19) uit Wairoa op het Noordeiland in Nieuw Zeeland verbleef als uitwisselingsstudent via de Rotary een jaar aan de andere kant van de wereld. In Nederland, waar ze nog maar weinig over had gehoord. "Ik wist niet eens welke taal jullie spreken. Texel kende ik helemaal niet." Ze verbleef in drie gastgezinnen en ging naar OSG De Hogeberg, waar ze in 5 VWO terechtkwam. "School was in het begin best lastig. Het schoolsysteem hier is heel anders dan bij ons. Hier heb je VWO, HAVO, MAVO, etc. Bij ons op de highschool zit je allemaal in één klas, veel minder beschermd." Andere hindernis was de taal, die ze verrassend snel onder de knie kreeg. "Het is mijn eerste buitenlandse taal die ik heb geleerd."
Aan tafel zit een vrolijke meid. Ze praat honderduit en komt zelfverzekerd over. Dat was niet altijd zo. "Ik kom uit een dorp. Daar hoefde ik nooit vrienden te maken, die waren er gewoon. Als ik hier iets met iemand wilde doen, dan wist ik echt niet hoe ik dat moest aan pakken. Ik was niet gewend om zelf initiatief nemen." Dat veranderde snel. "Ik heb hier inmiddels heel veel vriendinnen, met een aantal Texelaars ben ik nu heel close. Met hen heb ik een kerstavond gehad en ook allerlei andere feestjes en verjaardagen gevierd. De mensen zijn heel aardig hier. Ik heb ook nieuwe families gemaakt. Ik zat in verschillende gastgezinnen. Bij Jan en Rita Dogger, Marianne van Heerwaarden en bij Stefan Krofft en Linda Wonder. Fantastische mensen. Stefan (die ook fotograaf is) heeft me ook nog gefotografeerd."
"Texel is heel mooi. Het leuke is ook dat jullie veel historie hebben en leuke tradities. In Nieuw Zeeland kennen we dat niet zo. Ook veel mooie gebouwen. Als ik 's morgens door de Kogerstraat naar school fietste, dan vond ik dat zó mooi. In Nieuw Zeeland zijn de gebouwen zó lelijk."
Indrukwekkend was ook haar tijd in het Maartenhuis. "Ik heb onder meer geholpen in de keuken. Vooraf was ik daar wat onzeker over. Ik wist niet hoe het zou gaan met gehandicapte mensen. Maar ik heb er veel van geleerd en een heel leuke tijd gehad. Ik kijk er nu héél anders naar. Eigenlijk wil ik daar later wel wat mee doen, al weet ik nog niet precies wat. Maar de combinatie van horeca en gehandicapte mensen spreekt me best aan."
Dat haar persoonlijkheid in een jaar flink is gegroeid, signaleert ook Rozemarijn Veldhuis, clubjeugdcommissaris van Rotary Texel. "Van een wat schuchter meisje, naar een zelfverzekerde meid die lekker kan kletsen. Vorige week bij haar eindpresentatie voor de clubleden hield ze een dijk van een speech. Zo'n persoonlijke groei zie je vaak met uitwisselingsstudenten. Het komt ook doordat ze hier allemaal dingen moeten doen die anders niet hoeven. Als ze zien dat ze dat kunnen, dan groeien ze daar enorm van." Gabrielle: "Ik heb ook geleerd dat ik niet alles hoef te weten. Laat het maar gebeuren."
Dezer dagen heeft ze in Time Out haar afscheidsfeest. "Er komen 25 andere uitwisselingsstudenten. En ook vriendinnen en de gastfamilies. Ik heb hier zo'n leuke tijd gehad en zoveel vrienden gemaakt, dat ik eigenlijk niet meer terug wil. Aan de andere kant ook weer wel, want ik wil ook weer graag naar mijn familie."