Kees en Tinie Kok uit Den Hoorn leven voort in Fonds op Naam
Het Texelfonds is uitgebreid met het Kok-Barendrecht Fonds. Het nieuwe Fonds op Naam ter waarde van €170.000,- komt uit de nalatenschap van wijlen Kees en Tinie Kok uit Den Hoorn. Kees overleed dit jaar, Tinie in 2014.
Kees Kok werd in 1932 geboren in Den Hoorn. Na de lagere school ging hij naar de Lagere Landbouwschool, waarna hij de Rijks Landbouw Winter School in Schagen volgde. De neven Kees en Rijer van Lenten, geïnterviewd door Margreet Berndsen, herinneren zich dat Kees Kok na z'n schooltijd niet alleen ploegde en melkte bij z'n vader, maar ook bij oom Bram van Lenten in de Prins Hendrikpolder. Na de militaire dienst (van '52 tot '54) begon hij op De Witteweg voor zichzelf. Hij teelde verschillende soorten bollen. Narcissen en tulpen, maar ook sneeuwklokken, krokussen en dahliastekken. En hij werkte af en toe voor aannemer Boon. "Hij was een echte buitenman, heel sportief. Weg van voetbal. Hij heeft cursussen gevolgd om trainer te worden bij ZDH en zal ook vast wel het nodige aan het onderhoud van het veld hebben gedaan." Ook deed hij aan zaalvoetbal en hij zat op de biljartclub. In 1970 trouwde Kees met Tineke Barendregt uit Rotterdam. Tinie kwam al jaren met haar twee zussen naar het eiland om hier vakantie te houden, waarbij ze op een dag Kees ontmoette. Reijer: "Tinie was een heel zachtaardige vrouw, Kees daarentegen juist heel dominant. Hij had een goed karakter, maar was behoorlijk zeker van zichzelf en ging blind af op z'n eigen weersvoorspellingen." Tinie kon daar goed mee omgaan. Aan de vaste wal deed ze administratief werk, op Texel hield ze toezicht op de bollenpellers en ze dreef een logies met ontbijt. "Ze hield badgasten." De laatste jaren van hun leven heeft het echtpaar het zwaar gehad. Omdat Tinie ging dementeren, verhuisde het echtpaar naar Den Andel, waar Kees z'n vrouw makkelijker kon verzorgen. Toen het thuis echt niet meer ging, werd ze opgenomen in de Magnushof in Schagen. Ze overleed in 2014. Na het overlijden van z'n vrouw werd Kees milder, vinden de neven eensgezind. "Niet lang daarna werd hij zelf ziek vanwege een tumor. Ik heb hem heel wat keren naar het ziekenhuis gereden, waardoor we meer contact met elkaar kregen," licht Reijer toe. Z'n laatste dagen bracht Kees Kok in hospice Texel door, waar het hem goed beviel. "Hoe lang ken ik hier blúúve?', vroeg hij. De verzekering dat hij er zeker drie maanden mocht wonen, was een hele geruststelling. Het mocht echter niet zo zijn, want een paar dagen later overleed hij.