Anders bekeken
Alice in Wonderland
Ik ben een groen sleetje aan het opmaken. Het is echt zo oud als Metusalem, maar ik ben er aan gehecht. Het is een zelfgemaakt sleetje. Door vaardige timmermanshanden, die plezier hadden in het hout en de ijzers en ijs. Toen we in de oude werkplaats boven kwamen op een stoffig zoldertje, lag hij daar. Hij was gemaakt door de Jozef van Oudeschild: Hein Blom.
En met het huis, de werkplaats, het sleetje, de machines, kregen we ook timmerman Blom. Hij hoorde eigenlijk een beetje bij de inboedel. Een gepensioneerde opa die geen afstand kon doen van zijn vak en van zijn domein, en alle dagen gezellig mee deed, koffie, thee, hout aanpakken, lijmen, praten, vertellen, maar bovenal de houtgeur opsnuiven met de duimstok in zijn hand. Ik moest er aan denken toen ik de Ouwe Sunderklaasfoto in de krant zag met het opschrift: de Hein Blomstraat. Een idee van een speuler om stokoude Ouweskilders te vernoemen in de vorm van een straat of steeg.
Een leuk idee, zo leeft diegene nog een beetje voort. We hebben inmiddels zoveel vogelnamen of Koningshuisstraten, dat gaat zorgen voor wat afwisseling in de buurt, zeker.
Je fietst de straat in en een heel scala aan herinneringen komt boven. Er gaat een klein luikje open. Daar boven in die timmerwerkplaats daar was zo'n doorgeefluik. Dat ging open bij gewichtige dingen….
Dat kun je soms hebben, een luikje dat opengaat vooral in deze dagen, waardoor bijzondere mensen, gebeurtenissen weer ervaren worden.
Het "toeval" wilde dat Hein zijn kleindochter, de bekende volleybalspeelster Alice, Maria was in het kerstspel van school "de Bruinvis". Ze kwam vaak bij ons spelen, Marleen, geboren in oktober, lag in de box en zij zat er op knietjes voor met haar lange blonde haar. "We missen nog een kerstkind in het kerstspel, Jozien." Ze keek me aan met een vragende blik. En zo gebeurde het dat de kleine meid, in doeken werd gewikkeld en in het stro bedaarde onder supervisie van de lieve kleindochter van Hein. Alice in Wonderland…
Hein, niet eens zo gelovig, was er zo trots als een pauw getuige van. Ik steek het groen en de appels bovenop de slee en sleep hem naar voren. Lichtjes erin dit jaar?
Ja, dan dromen we weg, glijden we over het ijs en maken we kilometers door de sneeuw.
Heerlijk, thuiskomen met warme chocolademelk en natuurlijk koek. Oudeschilders eten dubbel koek, bij elk bakkie ien.
Jozien