Anders bekeken
Spiegelen
Ik ben druk in de weer om het adventsraam voor elkaar te maken. Met de lettergrepen uitgeprint, ga ik aan de slag. Al gauw heb ik de flessen voor het raam. Ik stap de voordeur uit om het spul te bewonderen. Ja, ha, dat dacht je: aard-op-ren-bo-ge-ke-de-kin-een-is-er. Ik moet lachen, stommerd die ik ben. Spiegelen, spiegelbeeld, we vergeten het alle dagen. We houden iets in ons hoofd, hebben daar onze eigen gedachtegang bij, onze wensen en verlangens. Maar spiegelen we het aan onze omgeving? Onze partner? Onze collega's? Spiegelen we het aan de realiteit? De dag van vandaag?
Ik was ontroerd door de geweldige man en schrijver Jan Terlouw, hij sprak vanuit zijn hart, en bracht ons ook door middel van het touwtje een boodschap, een mooie boodschap. Vertrouwen hebben in elkaar, in het gemoedelijke, verdraagzaamheid in de samenleving. Deze week stond ook de nieuwe lichting van dezelfde partij voor de rechtbank, hij was met de dood bedreigd. Zeer kwalijke, en dat in onze democratie. Maar wel realiteit anno 2016.
Mensen in je nabijheid, die minder te vertrouwen zijn, die om wat voor redenen dan ook, een andere weg kiezen, dan die wenselijk is en voldoet aan onze verlangens. Ze zijn er nu, ze waren er vroeger en ze zullen er altijd zijn. Voortdurend zullen we moeten blijven spiegelen, en kijken in welke omgeving door wie de keus wordt bepaald.
Wij hebben geluk op ons eiland, de fiets staat niet op slot buiten, de achterdeur is los, de criminaliteit is laag. Maar de kinderen die gingen studeren in de stad waren gauw genezen en hingen de fiets met dubbele sloten aan de gracht of de lantarenpaal. Buiten springen de lantarenpalen aan, het bidstoeltje heeft nog een ronde zijn werk gedaan. Ik stap naar buiten door de voordeur. Alle flessen hangen aan het touwtje, het touwtje door de voordeur met de boodschap…
Jozien