Achter de schermen
Touwtje uit de deur
De "excellenties van de Nederpop" worden ze wel genoemd. Boudewijn de Groot, George Kooymans en Henny Vrienten. De muzikanten en liedjesschrijvers worden tot ons "nationaal erfgoed" gerekend. Tegenwoordig treden ze samen op, onder de naam "Vreemde kostgangers". Toen ze onlangs voorbij kwamen in het aanbod van de Texelse theaterreizen naar de Kampanje in Den Helder, meldde ik ons aan voor dit buitenkansje. De Groot en Kooymans (van Golden Earring) zijn jeugdhelden, als die zó dichtbij komen, dan laat ik dat niet passeren. Drie helden voor de prijs van één, wat wil je nog meer. Met Doe Maar had ik niet zoveel, maar wat ik de laatste jaren van Vrienten had gehoord maakte mij wel nieuwsgierig.
Zekerheidshalve gingen we vrijdag op tijd heen, toen we ruim een uur voor de voorstelling onze kaarten afhaalden, stapten Kooymans en Vrienten – die veel kleiner is dan ik dacht - net binnen. Bij aanvang van het concert bleek een legioen van ruim 120 Texelaars naar Den Helder te zijn gekomen. Ik spreek voor mezelf, maar wat mij betreft was het concert nog beter dan ik had gehoopt, ook Vrienten kan voor mij niet meer stuk. Voor menigeen waren klassiekers zoals "Als de rook om je hoofd is verdwenen", "Another 45 miles" en "Is dit alles", die de heren na de pauze speelden het hoogtepunt, ik was met name onder de indruk van hun nieuwe werk tijdens deel één. Ze zijn de jongsten niet meer, maar nog zoveel creativiteit. Dat geeft de burger moed. Hun onderlinge plagerijtjes, kwinkslagen etc. Kwajongens eigenlijk, met grijze, zelfs witte haardossen, dat wel.
Het ontroerende liedje over de Vondeling op Ameland, humor over hun scheidingen en jeugdsentiment over bioscoop Roxy. En toen dat nummer "Touwtje uit de deur". Over hun eigen jeugd. Ik dacht, na het pleidooi van Jan Terlouw: dat hebben ze snel in elkaar gedraaid. Maar toen ze na afloop over plagiaat begonnen, werd duidelijk dat ze al geruime tijd optreden met dit lied. Wellicht heeft Terlouw ook in de zaal gezeten. Diens pleidooi gaat over onderling vertrouwen. Op sien Tessels: we laten de achterdeur los. Doen we dat nog, durven we dat nog? Volgens mij wel, zolang je elkaar kent en vertrouwt. Kennen we elkaar nog? In de buitendorpen beter dan in Den Burg. Toch, zo las ik in de enquête van Woontij, willen de meeste mensen in Den Burg wonen… Ik ga toch eens opletten of ik die touwtjes zie. Als het ergens kan, moet het hier kunnen.
Zo dwaalde ik af met mijn gedachten tijdens dat mooie concert in de Kampanje. Een prachtig nieuw theater ook, mooi uitgelicht en sfeervol, daar in die omgebouwde hal op Willemsoord. En dat op loopafstand van de boot. Toen na twee toegiften de laatste Texelaar het theater verliet, belde Rosa namens de organisatie met TESO, waarna de Dr. Wagemaker rond een uurtje of elf vanaf 't Horntje koers zette naar Den Helder. Mooi geregeld allemaal, zo'n theateravondje.
Gerard Timmerman