Achter de Schermen
Strunen bij Ben
Ook zo genoten van Struûn? Ik wel. Ik had het voorrecht om met zangeres Mariëlle twee keer te mogen optreden, vrijdagavond in Stayokay en zaterdagmiddag in De Slock. Ik was aangenaam verrast door de fraaie sfeer in Stayokay, de gezelligheid en de hoge opkomst. En ook het geluid was perfect. We hielden er zelfs nog een uitnodiging voor een ontbijtoptreden aan over. Ook toen we zaterdag bovenop het biljart in De Slock speelden, was dat een belevenis. En daarna natuurlijk naar ander optredens en nastrunen op de Foute Party van de gebroeders Polderman. het was beregezellig.
Tijdens al die optredens miste ik één Texelaar in het bijzonder: Ben van Heerwaarden uit De Waal. Want ja, je kunt geen festival op Texel bezoeken of je komt Ben tegen. Steevast in z'n spijkerjacky en een biertje in de hand. Op Sommeltjespop, Strenderpop en twee jaar geleden drie dagen niet weg te slaan op Sarasani. Als ik mijn computer thuis open, verschijnt er een vrolijke foto. Op de achtergrond loopt Ben door het beeld. Als akkerbouwer werkte hij zich het rambam, maar tussen de bedrijven door ook liefhebber van muziek en gezelligheid, vaste speuler met Ouwe Sunderklaas en prominent lid van de vermaarde en inmiddels ter ziele Waalderband. Eentje die nog echt kan meepraten over de hoogtijdagen van Sarasani, Ben kwam er toen al. De aandacht gericht op de bands die er speelden en niet zozeer op alle sex & drugs & andere randverschijnselen die zich in en rond deze beatschuur zouden hebben afgespeeld. Volgens Ben viel het allemaal erg mee. Maar toen er naar eigen zeggen tegen het plafond sexfilms werden geprojecteerd, had hij het wel gehad met Sarasani.
Ben was er, net als ik, bij toen in 1982 op het Waalder voetbalveld Wad-rock werd gehouden, met onder andere Herman Brood. Welk festival bezocht hij niet? Tijdens Struûn ontbrak hij dus. Met een geldige reden: zijn gezondheid. Daar gaat het niet goed mee, zelfs zodanig dat het eind nadert. Maar Struûn zonder Ben, da's ook wat. Dus als Mohammed niet naar de berg komt, dan moet de berg maar... Afijn, zo kwam het dat Mariëlle en ik maandagavond aan het bed van Ben speelden. Ben, goedgehumeurd als altijd, pretoogjes, glaasje whisky in de hand, een kwinkslag, genietend van de muziek en de sfeer. Ouderwets gezellig. Ben, het was onvergetelijk, ik zal er nog lang aan terugdenken.
Gerard Timmerman