Ruim 40 jaar de krant bezorgd
Wat zou de krant zijn zonder onze bezorgers? Corrie Broekman (77) uit Eierland is er zo één. Al meer dan veertig jaar lang brengen zij en haar kinderen de krant rond. Nu is het moment daar dat ze er mee stopt, dinsdag brengt ze voor het laatst de Texelse Courant rond.
''Dory, mijn oudste dochter is er mee begonnen. Ze zocht een baantje en we lazen in de krant dat er een bezorger werd gezocht. Ze moest twaalf zijn, dat was ze nog net niet. Vervolgens raakte ze plotseling naar het ziekenhuis in Den Helder. Maar we hadden het afgesproken, dus zijn wij die eerste keer de krant maar gaan bezorgen." Na verloop van tijd nam Marjo, de jongere zus van Dory het over. Daarna broer Jan-Henk, toen Maarten en vervolgens Peter. "Ze hebben de krant allemaal bezorgd. Ze namen de pakketten mee uit school vandaan. Op het fietsie, de Hoofdweg van begin tot eind en de zijwegen. Als er heel veel folders bij zaten, dan bracht moeder die met de auto. Dan zette ik hier en daar langs de route een tas neer. Toen Peter, onze jongste, een baan kreeg en stopte met de krantenwijk, ben ik hem zelf maar gaan rondbrengen. Het hoorde er gewoon bij. Ik deed het altijd alleen, niet met de fiets, met de auto. Ik was er per keer een goed uur mee bezig. Folders insteken deed ik thuis. Soms duurde het wat langer, afhankelijk van hoeveel folders er waren."
Mevrouw Broekman verzaakte nooit, het kon zo hard niet regenen of waaien, abonnee's kregen gewoon hun krant. "Ik heb ook wel eens door de sneeuw gelopen. Dat was toen ik door de gladdigheid in de Eendracht de dijk niet over kwam. Zover komen de strooiwagens nu eenmaal niet. Toen ben ik maar gaan lopen." Maar door een operatie aan haar handen is het nu gedaan. Komende dinsdag nog en vanaf dan schuift de familie Brands de krant ook door de bus van haar huis aan de Hoofdweg, bij de kruising met de Hollandseweg. Als ze over haar krant kijkt, geniet ze van het prachtige uitzicht over de landerijen. "Bij helder weer kijk ik tot De Koog aan toe. Ik hou van de ruimte. Ik kom van Oost, na mijn trouwen ben ik met mijn man (Leen) hier in 1969 komen wonen. Ik zit hier nog zo lekker. In de zomer heb ik de gasten, die zorgen voor een stukje gezelligheid."