Frits Bonne: "Het is mooi geweest"
"Op zo'n avond heb je een paar momenten, fracties van seconden, dat het helemaal klopt. Dat het precies klinkt zoals je het in je kop hebt." Gitarist Frits Bonne beschrijft het als een muzikale trance.
Bonne, al meer dan een halve eeuw op het podium en een begrip op Texel. Maar geen gitarist bij wie het allemaal vanzelf gaat en die op afroep loopjes uit zijn gitaar tovert. "Oefenen, tot vervelens toe. Ik heb zo'n klote motoriek", steekt hij zijn handen omhoog. Een muzikant wiens gitaar een prominente plek heeft in de woonkamer. Gedreven en gepassioneerd, al van jongs af aan. " Het pakte me begin zestiger jaren. Mijn wereld was zo groot als Texel. Toen hoorde ik The Beatles. Man, dat greep me. Toen de Stones. Wat een muziek! Mijn vader en moeder waren absoluut niet muzikaal. Toen leerde ik Jan Renout kennen. Hij speelde met Joop en Dirk Koning en Piet André Schagen in The Creatures. Jan had een elektrische gitaar. Ik heb net zo lang gezeurd bij mijn vader en moeder tot ik er een mocht kopen. Toen ik hem had kwamen we er achter dat er geen geluid uit kwam. Er moest een versterker bij. Ik sloot hem aan op het stereomeubel en verdomd, hij deed het. Die stereo was dus gauw naar de klote. Toen naar Bob Kuiper aan De Waal, voor zo'n ding met buizen er in. Dat ging in een kist en dat was mijn versterker. Voor The Creatures zochten ze een bassist. Dat was mijn kans om er tussen te komen, dus ik ging bas spelen. Op een gegeven moment kwam Flip Kraayebrink er bij. Een begenadigd muzikant. Van hem heb ik ongelofelijk veel geleerd. We speelden muziek van de Stones, The Kinks en andere bands. We traden onder meer op in Sarasani. Daar speelde ook Cuby & The Blizzards. Een openbaring. Eelco Gelling is zó ongelofelijk goed. We zijn toen meer de blueskant opgegaan. We speelden vaak in 't Skiltje, van half september tot en met de Paas of Pinksteren. Bijna elke zaterdag. Van half acht tot half twaalf zat dat hok vol. Een prachttijd, ik heb er van genoten." Hoog waren de verwachtingen van het eerste overkantse optreden. "Naar Den Helder, daar zou ons wereldtournee beginnen. Met een ouwe bus die we huurden van Jan Geus er naartoe. Bleek het bij een speeltuinvereniging te zijn. Er was geen bar, alleen een uitgifteloket. "Doe effe vijf bier." Maar er werd geen alcohol geschonken. Toen zijn we dat zelf gaan halen. In de pauze kroop ik achter de versterker en tapte de glaasjes vol. Tijdens de tweede pauze zie ik ineens twee nette schoenen naast me staan. "Wat ben jij daar aan het doen? Opgesodemieterd jullie!"
Eén van de vele anekdotes uit zijn muzikale loopbaan. Zijn moeder hield een plakboek bij, vol met krantenknipsels en foto's. The Creatures ging later door onder de naam Cure en kreeg versterking in de persoon van Egbert Roeper. ''Hij had nog nooit sax gespeeld, kocht er eentje en begon er wat op te blazen. Na een tijdje zei hij: Ik weet hoe het werkt. En waarachtig, het klopte. Bij de volgende repetitie kwam hij weer, wat hij in één week tijd niet had bijgeleerd." Na een jaar of wat viel de band uit elkaar. "Flip ging van Texel af en Dirk runde de Zeven Provinciën. Toen was het afgelopen. Maar na verloop van tijd begon het toch weer te kriebelen. "Ik hoorde dat Niek Welboren, Kees Geense en Kees Kikkert een bandje hadden. Ze oefenden in de Skolerie (nu Eiland Galerij). Of ze behoefte hadden aan een extra muzikant? Dat was goed. De Redband kende wisselende samenstellingen, met onder andere Nel Bruin als zangeres en Daan Welboren op sax. Blues was de hoofdmoot."
Met Blue Breeze brak de volgende periode aan. "Ik speelde onder andere met Jeroen Nauta en John Rozeboom, die toen nog piep jong was. Veertien jaar. We moesten zijn moeder beloven dat we het beschaafd zouden houden. Daar kwam natuurlijk niets van terecht. De band was één van mijn muzikale hoogtepunten. We speelden onder meer op het eerste Jazzfestival. En in het voorprogramma van Barrelhouse."
Bands waar Bonne veel plezier aan beleefde, maar er was soms ook ergernis. "Het moet klikken, qua persoonlijkheid en muziek. Eén ding heb ik er van geleerd: Je moet eigenlijk geen vrienden van elkaar zijn." Ooit was hij er helemaal klaar mee. "Ik heb alles in een koffer geflikkerd en zette al mijn spullen te koop. Een kerel uit Gelderland kocht het. Maar hij was nog niet weg, of ik realiseerde me: Nu heb ik geen gitaar meer. Ik ben meteen naar Rijkers gereden en heb er eentje gekocht."
Hij keerde terug op het podium. ''Met Jug Bros. Een heftige periode, het had een enorme impact op mijn leven. Het bier gutste naar binnen. Toen we eens in de studio van Normaal waren, waren zelfs die Achterhoekers onder de indruk. Om mezelf in bescherming te nemen, ben ik er na een paar jaar mee gestopt." De volgende band was Thirsty Work. ''Ook hartstikke mooi, uitsluitend blues." Net als bij Skrep, de band die daarna kwam, en ten slotte Blues Select. Terugkijkend: "Ik heb een prachtige tijd gehad, muziek heeft me op de meest bijzondere plekken gebracht. Maar het is mooi geweest. Ik wilde er al een tijdje geleden mee stoppen, nu Reinier Heutink als gitarist mijn plekje overneemt, kan ik met een gerust hart 'het graf in'. Het is mooi geweest."
Muziek heeft me op de meest bijzondere plekken gebracht
Gerard Timmerman
