Waanzin
Midden in de nacht kun je soms de mooiste verhalen en foto's maken. Het is een wijsheid die ik voor mezelf koester sinds een nachtelijke rondgang op de paardenmarkt in Hedel jaren geleden. Rond drie uur in de nacht had ik op straat een gesprek met een vrouw die al vroeg een mooi plekje had uitgezocht om een paard te verkopen. Het gutste van de regen, maar de dik ingepakte vrouw bleef onverbiddelijk op haar plekje staan. Het was zo'n moment waarop je als verslaggever meteen voelt dat je het begin van een mooi verhaal in handen hebt.
Met eenzelfde gedachte trok ik afgelopen vrijdag met laarzen aan de voeten en een regenjas om de schouders De Muy in om de Waanzin te volgen. Aardedonker en nat alom, maar het gevoel zei dat het mooie foto's en verhalen zou opleveren. Dat werd binnen een mum van tijd al bewaarheid. Meerdere groepen stonden opeens op de fiets in de stromende regen op een plek waar ze helemaal niet moesten zijn. Niet aangenaam voor de deelnemers, maar het was wel zo'n moment om een evenement als de Waanzin in optima forma op de foto te zetten.
Daarna werd het echter rustiger. Er waren een paar routes uitgezet die gevolgd moesten worden. Samen met Aron Zeeman op pad om verslag te doen van opdrachten, maar na een eind wandelen, rees voorzichtig de vraag of we nog wat zouden tegenkomen. Het gevoel toch een keer verkeerd ingeschat? En dan kom je opeens in de middle of nowhere in De Muy posten Ted Redeker en Robert Blok tegen die vertellen dat de deelnemers bij hen moeten darten. Op een dartboard dat ze zelf moesten meenemen en dat ter plekke aan een paal in het landschap moeten worden ophangen.
Vol overgave gaat de camera weer om de schouders. Het is uiteindelijk maar één foto in de krant, maar het was zo'n moment dat het waard maakte om er midden in de nacht een eind voor te lopen. De Waanzin kende dit jaar helaas wat minder teams dan gebruikelijk (27 in plaats van 35), maar de organisatie liet weten dat er in 2017 weer een nieuwe editie komt. Ik offer er dan graag weer een nacht voor op om een paar mooie momenten te vangen.
Jeroen van Hattum