Piet Kooiman: "Zolang ik het kan doen, vind ik het leuk"
"Zolang ik het kan doen, vind ik het leuk." Piet Kooiman werkte graag in de gelijknamige rijwielzaak aan de Schoonoordsingel in Den Burg. Tot ver na zijn tachtigste was hij er te vinden.
Eigenlijk nog tot een paar maanden geleden. Een klusje hier, een praatje daar, hij hield van het contact met de mensen. Hij stond aan de basis van het familiebedrijf, waarvan de geschiedenis begon in 1962. Zijn vader Rein Kooiman had een melkauto en een taxi. Hij bedacht dat ze aan de Schoonoordsingel wel een fietsenstalling konden beginnen. Dat werkte niet, maar toeristen kwamen wel om een huurfiets. Voor de eerste hadden ze die niet en ook niet voor de tweede. Maar toen de derde kwam, verhuurde hij zijn eigen fiets en die van zijn vrouw. Het geld dat vader en zoon verdienden werd weer in nieuwe fietsen gestoken. Het bedrijf groeide gestaag, op een zeker moment had Piet Kooiman driehonderd fietsen. Een deel ervan verhuurde hij via depots bij de jachthaven en bij Modestia in Eierland. De inkomsten waren goed, maar het onderhoud van al die fietsen was veel werk. Werk dat moest gebeuren naast dat van buschauffeur. Hij reed eerst voor TESO, later voor de AOT en ten slotte zat hij voor NZH op de bus. Probleem ontstond toen zijn werkgever hem op de tourbus plaatste. Daardoor was hij regelmatig vier tot vijf dagen van huis, met scholen en clubs. Zo kwam hij op allerlei plekken, zelfs in Parijs. Een belevenis, maar thuis was het smoordruk. Echtgenote Lies werkte in die periode keihard om de rijwielverhuur te runnen. Maar het werd teveel, de jachthaven en Modestia werden afgestoten.
In 1989 werd zoon Rob mede-eigenaar van het bedrijf. De zaken werden uitgebreid en de tegenoverliggende voormalige melkzaak van Nan Huisman werd erbij gekocht. Toen Rob het bedrijf overnam en Piet zich terugtrok uit het bedrijf, bleef Piet hand- en spandiensten verlenen. Vrijwel dagelijks was hij in de werkplaats te vinden. En ook na de komst van Edo in het bedrijf, bleef hij actief. ''Het is een goed bedrijf en ik hou van contact met de mensen. Dat had ik op de bus ook", vertelde hij in 2012 in deze krant, toen de rijwielhandel vijftig jaar bestond. Goede contacten die van levensbelang zijn voor een zaak "om de hoek", die moet concurreren met grote internetbedrijven. Het onderscheid zit hem in de persoonlijke benadering, een band nog dezelfde dag geplakt, etc.
Piet bleef helpen tot het een paar maanden geleden echt niet meer ging. Hij overleed maandag op 84-jarige leeftijd.