Waanzin 2016: afzien, lopen door de nacht en heel veel regen

Het is aardedonker, het regent onophoudelijk en het enige zicht bestaat uit een paar rode en witte lichtjes die de te lopen route aangeven.

Noem het gerust gekkenwerk om op zo'n moment midden in de nacht in De Muy te lopen, maar niet tijdens de Waanzin. Dan voelt het bijna als een eer om daar te lopen en onderdeel te mogen zijn van een regelrechte uitputtingsslag. Dan let je niet eens op de regen, maar loop je onverbiddelijk door de nattigheid en kijk je vooral voor je uit waar zich de volgende post bevindt en waar de volgende punten verdiend kunnen worden.

In totaal 27 teams gingen vrijdag en zaterdag de uitdaging aan tijdens de zesde editie van de Waanzin. Iets minder dan gebruikelijk, maar de Waanzin kon het hebben. Den Burg en De Waal waren het toneel in het eerste blok. Het was een loopblok, waarbij de organisatie tot ieders verrassing de Texelhopper had ingezet. Bij elke opdracht waren strippen te verdienen. Bij vier strippen kon een team in de busjes stappen en van het ene naar het andere dorp reizen. De opdrachten waren leuk: zo moest bij Schouwstra een negen ton zware vrachtwagen worden getrokken en bij de scouting moesten de deelnemers een USB-stick zo inpakken dat hij een minuut in het vuur en een minuut onderwater overleefde. Na de beproeving moest de stick het nog doen, want de volgende opdracht stond erop.

Het tweede blok voltrok zich geheel in De Muy en was opnieuw een loopblok. Het blok begon chaotisch, omdat veel teams aan een verkeerde kant van De Muy het gebied introkken. Het gevolg was dat een stuk of zes, zeven teams rond half een in de nacht in een schuur van Akiab banden stonden te plakken (ze waren door doornen gereden) en er vervolgens achter kwamen dat ze in De Muy opnieuw moesten lopen.

De fietsen kwamen er weer aan te pas in het derde blok dat zich in De Cocksdorp en omgeving afspeelde, nadat er kort was geslapen in het Eierlandsche Huis. Koos, Pauline en Guus Tjepkema, de nieuwe catering, zorgde hier ook voor een nachtelijke warme maaltijd. In het derde blok onder meer de vertrouwde wateropdrachten: zo moest er via een paal over het Eijerlandsch Kanaal worden geklauterd. Deelnemers Sijb Dros en Aart Slegh kunnen meer vertellen over het water onder de paal.

Het vierde blok was ongetwijfeld het leukste blok: Oosterend was omgetoverd in een wintersportparadijs. Gekleed in dirndl jurken en lederhosen werd de 'Elfstedentocht' geschaatst rond de Maartenskerk (inclusief muziek van een dweilorkest, het bruggetje van Bartlehiem en Friese ijsmeesters). Bij Werner Dros (zelf ook deelnemer) werd geskied en op de Eendenkooiweg was het bobsleeën in een bobslee die Bart Boon had gemaakt. Bij een hoop deelnemers was de vermoeidheid in het vierde blok zichtbaar, maar het was de Waanzin dus ze gingen gewoon onverdroten door zolang er nog een beetje energie in het lichaam zat.

Bovenin de top hielden de teams het spannend tot het eind. Team Skuumkoppe (Marc van Heerwaarden, Dennis Kuiper, Marleen Bergamin en Hans Bergamin) ging in de eerste drie blokken aan de leiding, maar het verschil met de nummer twee (Voordewind) was op het laatst tien punten. Met slechts vijf punten verschil waren het uiteindelijk titelhouders Jeroen Huizinga, Patrick Pronk, Ron Keijzer en Robert Bakker (Voordewind) die voor de tweede keer de Waanzin wonnen. Derde werden de Wilde Buffels. Jasper Bakker, Timo Geus, Michiel Daalder en Steijn Brouwer (Team Giel) wonnen het jongerenklassement.

Harry Gerritsma, Vivianne Neeteson Lemkes, Linda Graaf en Sido Overdijk (team Doelloesers) deden voor het eerst mee en vonden het geweldig. De noodbrieven bleven dicht, met behulp van eigen kennis en omstanders lukte het om al puzzelend bij de opdrachten te komen. Ze lieten weten een volgende keer ook weer graag van de partij te zijn. Organisatoren Morten Eschweiler, Walter Oskam, Willem Houwing, Cock Eschweiler, Wouter Kuipers en Ruud Weijers hadden op dat gebied goed nieuws: in 2017 komt er weer een nieuwe Waanzin. Dan hopelijk ook weer met een stuk of 35 teams. Eschweiler had na afloop een pluim voor alle deelnemers: dit was geen Waanzin met "eendekukeltjesweer" maar een Waanzin waarbij het gewoon ouderwets afzien was.