Tien over Tessel
Wintertijd
En voor je het weet is het wintertijd. De tijd van de kaarsen en de sfeerverlichting. Feestdagen en de afsluiting van alweer een jaar. Er zijn mensen van wie de wintertijd en de zomertijd afgeschaft mogen worden. Maar ik vind het wel wat hebben. Het geeft kleur aan het jaar; anders zijn alle 365 dagen hetzelfde. Het hoort ook bij de seizoenen vind ik; bij de herfst en de winter horen de donkere avonden en bij de lente en de zomer horen de lange, verlichte dagen. En het hoort ook een beetje bij het ritme van het leven; de lente staat voor een nieuw begin en de zomer staat voor groei en ontwikkeling. De herfst staat voor dood en verrotting (beetje akelige woordspeling) wat de natuur nodig heeft om in de lente weer op te kunnen bloeien (een moestuin heeft ook compost nodig). De winter staat voor rust, reinigen en bezinning. De wintertijd is weer de tijd om ons terug te trekken, letterlijk en figuurlijk. Net als een boel dieren sluiten we ons (s'-avonds) af van de buitenwereld om bij en met onszelf te zijn. Wij kruipen dan wel niet drie maanden onder de wol, hoewel sommigen dat best wel zouden willen, maar we nemen tijd voor onszelf. We laten gebeurtenissen van het afgelopen jaar de revue passeren en kijken alvast een beetje vooruit. Ik golf altijd mee op de deining van de seizoenen; zodra er weer eentje begint ben ik er ook aan toe. En ja, ook ik moet ook altijd even schakelen naar het feit dat om 17.30 uur de gordijnen al dicht gaan. Maar wanneer ik de verschillende verlichting achter de ramen van de huizen zie, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht en een warme kriebel in mijn buik. Ik krijg zin in de knusheid van ons huis, in de warmte, de (kaars)verlichting en de kerstboom. In snert, warme chocolademelk, pepermoppen en kerstkransjes.
Tineke Stiehl - Timmer