@txl
Kwakkelen
Twee weken geleden liep ik de wachtkamer van de huisarts binnen die overvol zat met snotterende mensen. Hell yeah, het snotterseizoen is weer begonnen! En met die heerlijke wisselende temperaturen worden de ziektekiemen alleen maar versterkt. Zelf liep ik ook al een aantal weken met een hardnekkige verkoudheid. Bij het opstaan 's ochtends kwam er geen woord uit, omdat mijn hele stem verdwenen was in de verkoudheid. Vond Chris wel lekker rustig, aangezien ik een ochtendmens ben en hij totaal niet. Ik vind het altijd wel een beetje benauwend worden als je in het openbaar vervoer zit tussen allemaal snotterende mensen. Als we allemaal zo omstebeurt blijven snotteren, gaat het nooit weg en krijg ik altijd het gevoel dat ik er nog verkoudener uitkom.
Maar hoewel ik heel erg verkouden kan zijn komt de rest van de griep nooit door. Ken je dat? Dat je bijna gewoon zin heb om echt ziek te zijn, zodat je er daarna vanaf bent. Nee, ik ben vier weken bezig om van een ochtendverkoudheid af te komen, zoals ik het inmiddels al maar noem. De echte Texelaar noemt deze hardnekkige griep die niet doorkomt 'kwakkelen'. Een term die mij altijd doet denken aan kwaken van kwakende kikkers. Niet dat de betekenis van kwakkelen lijkt op het kwaken van kikkers, het zit meer in het woord denk ik. Maar van dat kwakkelen, heb ik altijd last. En met mij zo'n beetje de halve Texelse bevolking. Wist je dat kwakkelen naast licht ziek zijn ook betekent dat je een slechte tijd doormaakt of dat het afwisselend vriest en dooit? Als je dus kwakkelt, ben je de ene keer een ijskoningin en de andere keer ontdooi je wat. Chris zou me daar wel in herkennen… achja, voorlopig ben ik nog lekker aan het 'kwakkelen'. Nu alweer zin in zomer!
Emily Westdop