Waddendijk
De één klein, wat kromgebogen en een beetje stuurs kijkend door zijn donkere zonnebril. De capuchon tegen de frisse wind die hem tegemoet kwam. De ander, wat langer, rechtop zittend in de luwte van zijn maat, de ogen gesloten tegen de scherpe zon. Vrolijk zijn ze op hun gehuurde tandem aan een dagje wadden begonnen. Langs duin, bos en heide. Een paar keer opgestoken en halverwege een paar biertjes voordat ze aan de terugweg begonnen via de waddendijk. Buitendijks een gebed zonder end. Geen enkele afwisseling, achter elke bocht een volgende. De biertjes lieten zich ook steeds meer gelden. Lamme knieën, loom in het hoofd, lamme armen. Het fietspad langs de waddendijk, lang, saai, geen afwisseling. Alleen maar trappen. Alleen maar gras, grind en golven en als je mazzel hebt, hier en daar een fuik. De waddendijk, buitendijks een gebed zonder end.