Familiemomenten op Crossbaan
"Als het niet goed gaat, kun je dat niemand verwijten. Dan is het je eigen schuld. Dat is het mooie van een individuele sport als de motorcross", stelt Marco Witte (41), lid van de baancommissie van de MAB Club en fervent motorcrosser. Zijn zoons Daan (14) en Stan (7) hebben het virus ook te pakken. Alle drie hopen ze zondag mee te doen aan de Gerrit Zijm 4 uurs Cross, de estafetterace op het crossterrein van de MAB.
We kunnen dus spreken van een heuse crossfamilie. Want ook Marco's broer Sander crosst en helpt regelmatig mee bij de motoren van de jongens. De Gerrit Zijm 4 uurs cross is een goede gelegenheid om de rijders aan het woord te laten en dus bezoeken we ze op Texelsun (aan de rand van Den Burg), het bedrijf van Marco en zijn vrouw Marleen. Marco en Daan zijn er al helemaal klaar voor, Stan heeft eerst nog een beetje last van koudwatervrees. "Hij heeft het er de hele dag al over en nu is het eng", stelt Marleen. Als het gesprek begint is ook de jongste crosser al snel ontdooid en spat de passie er bij alle drie vanaf. "Het mooie aan de motorcross is dat iedereen altijd helpt. Als er een "doedag" is, is iedereen van de partij. En zoals nu bij de 4 uurs cross is iedereen bereid spullen beschikbaar te stellen en mee te helpen. Zonder die instelling zou het allemaal niet mogelijk zijn", legt Marco uit. Als het werk op het bedrijf het een beetje toelaat is hij op zondag met beide zoons op de crossbaan te vinden. Daan op zijn 80 cc, Stan op zijn 50 CC KTM. "En we geven Stan teveel te eten, hij groeit te hard. Volgend jaar heeft hij een grotere motor nodig", lacht Marco. Stan begint te glunderen en beaamt tevreden dat hij naar de 65CC overstapt.
Plezier
De wedstrijden beginnen voor Daan (grote baan) en Stan (kleine baan) om 11:00 uur. Daan doet met Kayne Muller een greep naar de winst, Stan bundelt de krachten met Tijmen Witte. "Maar het gaat vooral om het meedoen, al ga ik natuurlijk wel mijn best doen", vertelt Daan. De deelname van Marco zelf is nog onzeker. "Ik wil heel graag. Maar laatst ging het iets te gek en ben ik gevallen. Ik heb daar mijn ribben bij gebroken. De sport is niet zonder risico's. Ik moet even kijken of het wil", stelt Marco. Dat de sport niet zonder gevaren is, heeft ook Daan aan den lijve ondervonden. Al sinds dat hij 4,5 jaar oud was, reed hij op de crossmotor. Hij stopte even omdat hij ging voetballen, maar keerde vorig jaar weer terug. Bij een val brak hij echter zijn sleutelbeen. "Maar ik heb er niet over nagedacht om daarna te stoppen hoor." Stan had al een keer schaafwonden op zijn rug. "Ik ging heel hard en toe ging ik onderuit. Een andere rijder viel over mij heen. Mijn eigen band schuurde daarna over mijn rug." Omdat de sport zoveel risico's heeft, wordt er bij de familie Witte nooit bezuinigd op materiaal. "We kopen geen helm op de groei bijvoorbeeld. Een helm moet perfect passen, de pakken moeten goed zijn en ook de kniebeschermers en het body-armer moeten perfect zijn", vervolgt Marco. Ondanks de perfecte bescherming houdt Marleen er niet van om te kijken, dat is te spannend. "Als zij op zondag gaan crossen, ga ik met onze dochter Noor paardrijden. Het crossen is een vader-zoon-activiteit." Ondanks dat hun moeder het maar spannend vindt, zie je toch ook de trots op haar gezicht. De jongens zijn rauwdouwers pur sang. "Daan rijdt technisch, Stan is een buffel. Dat kan niet gek genoeg. Die heeft zo'n drive om te winnen. Die kijkt ook steeds achterom te kijken waar zijn tegenstanders zitten."
Uit het hele land
"Weet je wat de deze wedstrijd extra mooi maakt? Rijders komen uit het hele land. Vanuit Groningen en Brabant komen ze nog voor dit spektakel", vertelt Marco enthousiast. Op de jeugdbaan staan 22 teams aan de start, bij de 65cc/85 cc doen 26 teams mee en als zij klaar zijn strijden vijftig teams om de winst in de vier uurs-estafette. "Het is een mooi parcours geworden. De route gaat naast de crossbaan over het terrein van het vliegveld en de landen van Arnold Langeveld. Prachtig dat zij meewerken." Nog twee dagen en dan is het zo ver. En wie denkt dat de motor het werk wel doet, heeft het mis. "Je moet een hele goede conditie hebben. Daarom ga ik ook naar sportschool", vertelt Daan. Marco beaamt het en stelt dat de races voor hem niet te lang moeten duren. "Dan leg ik het af tegen de jonkies", lacht hij. Stan vindt het allemaal wel meevallen. "Na een dag crossen ben ik maar een beetje moe."
Daan rijdt technisch, Stan is een buffel