Noordpolderzijl
Het dampige weer deed me denken aan 't Zielhoes. Een klein café, zonder dor, aan een bijna eindeloze weg in een door God vergeten landschap. Het is het land waar Kees Dijkema van Oost groot geworden is. Noord Groningen. Hier achter mijn rug was de bedrijvige vissershaven Noordpolderzijl, waar de vissers van het verderop gelegen Usquert en Warffum hun schepen hadden liggen om op genoat te vissen. Garnalen. Hier werd lang geleden al geëxperimenteerd om de garnaal langer houdbaar te houden. 's Winters voeren ze de kotters om, om ze af te meren in hun dorpen voor onderhoud. Rechtstreeks was er geen verbinding. Geharde en getaande mensen in een even eindeloos landschap als de weg die men zwijgend aflegde. Een tijd die was en niet meer is, in een land van weinig woorden. Misschien denkt een echte Groninger wel: "Zwijgen is goud". Waar goud staat voor goed.