Ceres: stolp, poldertje en strandje
De naam Ceres duikt momenteel regelmatig op in de krant. Wegens het strandje, dat dreigt te verdwijnen of verboden gebied wordt. De naam verwijst naar het achterliggende poldertje, dat weer vernoemd is naar de nabijgelegen stolpboerderij in de Prins Hendrikpolder.
Ceres is de godin van de akkerbouw. Prins Hendrik (De Zeevaarder) erfde in 1848 7/10e deel van de polder van zijn in dat jaar overleden broer Alexander. Hij liet een jaar na de inpoldering twee stenen arbeiderswoningen bouwen, die allebei Ceres werden genoemd. Later werd op die plek een stolpboerderij gebouwd, die op 12 november 1887 is afgebrand. De stolp werd herbouwd, in 1907 kocht Pieter Duinker Ceres en in 1920 werden de hoeve eigendom van Gerrit van Groningen en Abraham de Visser, beiden uit de Haarlemmermeer. In 1930 haalde Ceres deze krant. Door het uitgraven van zand voor de toenmalige dijkverhoging, was in het land een kuil ontstaan. Die werd gevuld met bloembollen. Door de crisis waren die waardeloos geworden. De regering besloot tot een sanering, bollentelers moesten een deel van hun oogst inleveren. ''Hier ziet ge het "bollenkerkhof"bij Ceres in de PH-polder", schreef de krant. Jaren later werd de boerderij eigendom van Derk Mansholt, familie van landbouwminister Sicco Mansholt, de stuwende kracht achter de schaalvergroting. In 1989 kwam de stolp op naam van jurist mr. John Engelsma. Al dan niet met geld van maffiabaas Klaas Bruinsma, alias ''De Dominee". De stolp werd zwaar beveiligd, onder meer met kogelvrij glas, maar Bruinsma liet zich er desondanks volgens de overlevering weinig zien. In 1991 werd Bruinsma in Amsterdam geliquideerd.
Ter hoogte van Ceres liep de dijk op de scheiding van de PH-polder en het ouwe Texel landinwaarts. Een verplichting ooit opgelegd in verband met schootsveld van het achterliggende fort Redoute. Bij de dijkverhoging waarbij de dijk, als eerste op Texel, op Deltahoogte werd gebracht, werd de dijk rechtdoor getrokken. Zo ontstond het poldertje Ceres. De Texelse gemeenteraad ging in 1969 unaniem akkoord met een plan voor het "Cereshotel" met 180 bedden. Maar na protest van bewoners uit de omgeving Waterweg en het Doolhof (niet vanaf heel Texel), zette de provincie een streep door het plan.