"Parade der Diversiteit", maar dan op sien Tessels
De beste stuurlui staan aan wal. Of dat ook voor hardlopers geldt, laat ik in het midden. Maar als de scheepstoeter klinkt bevind ik mij wel tussen de circa 500 lopers die vanuit rij 18 van het opstelterrein voor het eerst de Eilandstart doen. En terwijl ik zie hoe Larissa en Haliegh op hun tandem voor de bootstarters uit het eiland op rijden, rennen wij omhoog om bovenaan aan te sluiten bij de meute vanaf de boot. Anders dan sceptici mij wilden doen geloven, verloopt het inhaken probleemloos. Bovenaan zie ik de snelle jongens en meiden uit het zicht verdwijnen en absorbeer ik zoals de ruim 2000 andere 10 en 21 km-lopers de aanmoedigingen vanaf de kant. Wat een fantastisch weer en wat een sfeer. En zo kleurrijk. Jong en oud, man en vrouw, dik en dun, donker en licht, langzaam en snel. Als het op diversiteit aankomt, doen we niet onder voor de "Parade van Ieder1" die gelijktijdig in Amsterdam wordt gehouden.
Uitzonderingen heb je altijd, zoals de dame die ik op blote voeten zie gaan. Zo lopen er meerdere hardlopers rond. Op het strand kan ik me er wat bij voorstellen, maar op het harde asfalt, nou nee. Een loper verkleed als oliesjeik denkt blijkbaar dat het al Ouwe Sunderklaas is. Sommigen lopen te kletsen, anderen draven zwijgzaam of met oortelefoons. Met Den Hoorn in het zicht komt Joop Rommets langszij. Ook gezien de warmte lijkt het ons beter het tempo voorlopig laag te houden. Maar als in zijn thuisdorp een warm enthousiasme op Joop neerdaalt, alsof de Verlosser wordt binnengehaald, zie ik mijn collega langzaam uit het zicht verdwijnen. Hier splitsen de gelederen zich, de tien en de zes rechtdoor de Westerweg op, de halve marathon de Herenstraat in.
Het is best warm, het bekertje drinken dat op Klif wordt aangereikt, is meer dan welkom. De organisatie heeft er voor vandaag 15.000 ingeslagen, nodig om 2.500 lopers voor uitdroging te behoeden. Aangegeven door een indrukwekkend legioen vrijwilligers dat voor dit evenement op de been is gebracht. Velen van hen zijn al tien jaar present, een diepe buiging waard. Er zijn er zelfs die er weken vakantie voor opnemen. Wie houdt dat vol? Het is publiek geheim dat voorzitter Dick van de Weide dit jaar een stap terug doet, wat wellicht ook voor anderen geldt. Definitieve besluiten zijn volgens pr-man Kees Dros nog niet genomen. De organisatie gaat eerst evalueren, dan zal blijken hoe het verder gaat. Ik hoop niet zoals met de Texel Triatlon, die met het vertrek van het oude bestuur vorig jaar ophield te bestaan. Dros verwacht van niet. ''Ik denk niet dat we met z'n allen zo'n evenement uit handen willen geven.''
Terug naar de Halve Marathon. Op de Rozendijk passeren we een waslijn met daaraan alle shirts van de afgelopen tien edities. Ik tel en bij mij ontbreken er twee in de kast. Eén keer een blessure en een keer naar Sardinië met vijftig Texelaars. Tegen de tijd dat ik voorbij de Tureluur het 11-km bordje in het zicht krijg, moet Ronald Schroër zo ongeveer de finish passeren in een verbluffend ronderecord. Een prestatie die nog indrukwekkender voelt als we het strand op gaan. Het is ongeveer een uur voor hoog water, lopers gaan achter elkaar langs de waterlijn, het beste stukje strand. Maar om de schoenen droog te houden, moet je door het mulle zand en raakt de fut er snel uit. Dit en de warmte maken dat deze editie wel als een van de zwaarste de geschiedenisboeken in gaat. Tegen de tijd dat we bij het Paggapaadje het duin over moeten, wordt er zwaar gezucht en vrijwel alleen nog gewandeld. En dat allemaal vrijwillig...
Een breekpunt voor menigeen, er is veel wilskracht voor nodig om na de top het tempo weer te hervinden. Dat lukt met wisselend succes, mijn geluk is dat Marc van Heerwaarden uit De Waal langszij komt. We lopen gelijk op, zodat we elkaar moed in kunnen praten. Dat helpt, net als de vele aanmoedigingen vanaf de kant en bekertjes drinken. Dan het bos uit, de Smitsweg en de Westerweg op. Weer een kilometer er af. ''Daar is Den Burg al'', hoor ik langszij. Het verlossende moment is daar als Ann Roeper de medaille omhangt. Niet iedereen blijkt de finish te hebben gehaald, maar niet uitzonderlijk veel uitvallers. De ambulance kwam een paar keer in actie, gelukkig zonder ernstige afloop. Ook in dat opzicht een mooie dag.
Gerard Timmerman
