Metroverhalen
Op een zaterdagmiddag zitten mijn zus en ik in de metro. We zien er gek uit, omdat we een verkleedfestival hebben aan de andere kant van Amsterdam. We maken ons eerst druk over het feit dat we er gek uit zien en daarna maak ik me druk over het feit dat ik mezelf druk maakte omdat ik er gek uit zie.
Er stapt een vrouw de metro in. Ze valt me op omdat ze moeilijk doet met instappen. Ze laat de deur bijna dichtgaan, zet vervolgens haar voet tussen zodat de deur weer opengaat en herhaalt dit nog twee keer. Dan komt ze naast me zitten. De vrouw zegt ineens tegen mij: "Ik ben op weg naar Schiphol, zit ik dan goed?" Meerdere mensen kijken op, de vrouw zit alles behalve goed. "Nee mevrouw, u kan niet met de metro naar Schiphol, dan moet u overstappen op een trein..'', antwoord ik haar. Ze vertelt me dat ze al 90 jaar is en nog steeds alles zelf doet. Ze vertelt me dat ze terug gaat met de metro en daarna de trein pakt. Ze vertelt me daarna dat ze naar Schiphol moet omdat haar zoon net geland is. Wanneer ik haar vraag waar haar zoon geweest was antwoord ze: "Helemaal naar Sneek!" Deze vrouw was behoorlijk 'van het pad af' werd ineens nog duidelijker. Mevrouw wil gaan uitstappen wanneer meerdere mensen uit de coupé ineens ingrijpen. "Mevrouw, gaat u maar met mij mee, dan gaan we via een ander treinstation naar Schiphol, ik moet dezelfde kant op", antwoord een ongeruste vrouw. De verwarde vrouw was ook nog eens eigenwijs, hoe kon het ook anders. Ze luisterde niet en ging dwars door iedereen heen lopen roepen. "Ik ben 90 en al mijn vriendinnen zijn al dood en ik ga niet achter de geraniums zitten!!"
We zijn aangekomen op het treinstation en de vrouwen stappen samen uit. Ineens staat er ook nog een vrouw op en zegt: "Ik ga er ook nu uit, mijn dochter is aan het bevallen." Verward loopt ze achter de twee andere vrouwen aan. Daarna is het stil in de metro.
Katja Schraag