Schapenfokdag: de jury staat in de ring, maar de hoofdjury erbuiten
''Best ontwikkelde dieren, maar weinig verschil qua type. Dat mocht wel wat meer zijn.'' Zo vat keurmeester Marius van Boekel uit Duiven de kwaliteit samen van de rammen, ooien en ramlammeren op de Texelse Schapenfokdag.
Het was een drukte van belang op de Groeneplaats op deze eerste maandag in september, waar conform een oude traditie de fokveedag werd gehouden. De vachten waren nog nat van de buien die 's nachts waren gevallen, maar 's morgens scheen het zonnetje en begonnen de dieren gaandeweg meer te glimmen. Meer dan driehonderd in getal, stuk voor stuk bekeken door kritische keurmeesters afkomstig uit het hele land. ''Best ontwikkelde dieren, weinig verschil qua type. Dat zou wel wat meer aandacht mogen krijgen'', doelde hij op het naar de achtergrond raken van bepaalde van rastypische kenmerken. ''Ik heb tot dusver één mooi ontwikkeld lam gezien'', wijst hij op een ramlam een paar hokken verderop. Zou persoonlijke voorkeur een rol kunnen spelen? ''Dat gevaar is er altijd.''
Buiten de ring de ''hoofdjury'': het publiek, vaak zelf fokker. ''Een prima keuring, maar de Texelaars moeten de totale uitstraling van de dieren niet vergeten'', zei fokker Willem Bos uit Gelderland. Hij ziet het liefst rammen met een sprekende kop en de oortjes er mooi op. ''Je ziet helaas weinig mooie koppen meer. Ze mogen wel wat breder.'' Representatief voor het oordeel van een liefhebber fokker. De meeste fokkers hebben ingezet op wat ruimer ontwikkelde dieren, wat vaak ten koste gaat van raskenmerken. Om met topfokker Cees Commandeur te spreken: ''Op een meter passen meer foutjes dan op een halve meter.'' Bovendien: die brede koppen die Bos graag ziet, brengen vaak geboorteproblemen met zich mee. Zo bezien zou je eigenlijk twee keuringen moeten hebben, eentje voor de hobbyfokkers, die van luxe houden, en eentje voor de houders, die graag een goed bevleesd gebruiksdier zien. Maar zo werkt het niet. De omvang en type toch samengaan, bewees de ram, gefokt door Henk Zoetelief, met mede-eigenaar Koos Tjepkema. Liefst 93 kilo zwaar won deze ram de Bronzen Texelaar, overigens met nipt verschil van Cees Commandeur. Een bekroning voor Zoetelief, die vijftien jaar geleden begon met het fokken van ruimere schapen.
Kees Kikkert, nu nog van de partij, maar ook succesvol paardenfokker, heeft komend voorjaar voor het eerst geen lammerij. Wat niet automatisch betekent dat hij er volgend jaar niet meer present is. ''Als ik het teveel ga missen, ben ik weer bij.''