"Ik vind alles leuk wat een beetje hard gaat"
"Vertrouwen is het belangrijkste. Als je angst hebt, breng je dat over op je paard. Daarnaast moet je paard goed gehoorzamen en moet je controle hebben over je paard." Samen met haar paard Desperado (8) neemt Sharon Coevert (17) uit Oudeschild komend weekend deel aan de Samengestelde Wedstrijd rondom de boerderijen van Jan Hin en Piet Kooiman.
"Eigenlijk is Desperado een pony met een schofthoogte van 1 meter en 56 centimeter, maar het had een paard moeten zijn. Hij is net te klein gebleven voor een paard", vertelt Sharon met een lach van oor tot oor over haar KWPN'er. Zaterdag begint ze met ruim tweehonderd anderen aan een weekend dat bestaat uit een dressuurproef, een springparcours en natuurlijk de cross, het meest spectaculaire deel van de wedstrijd. Het gaat er soms pittig aan toe. "Maar ik weet wat mij te wachten staat. Ik rijd per jaar zes keer een cross. Dat gebeurt dan aan de overkant, want hier hebben we er jaarlijks maar één. Daarnaast wordt er veel getraind in het bos en op het strand", vertelt de amazone van Ponyclub De Kleppertjes. Het hebben van een paard blijkt een tijdrovende hobby. Iedere dag moet Desperado verzorgd worden, dit betekent dat Sharon iedere dag wel op boerderij Rozenhout op de Hoge Berg te vinden is. Daarnaast wordt er met De Kleppertjes getraind, krijgt ze nog crossles van Leonie van Schaik en privéles van Jorieke Meijer.
"Voor de wedstrijden aan de overkant gaat mijn moeder altijd mee, soms mijn vader als hij vrij is." "Ik vind dat ook niet erg. Dat moet je er voor over hebben als je dochters hebt die paardrijden. Ik breng haar ook regelmatig met paard en al naar de bossen of het strand", vertelt vader Frans Coevert die voor velen bekend is van de motorcross. Had hij zijn dochter niet liever op die crossbaan actief gezien? "Dat doet ze ook", vertelt hij. Sharon haakt lachend in: "Ik vind alles leuk, als het maar een beetje hard gaat. Ik rijd in de Puch Automatenklasse. Soms rijd ik 's ochtends een motorcrosswedstrijd en ga na de wedstrijd snel naar huis om alles voor te bereiden voor de paardenwedstrijd die dan 's middags plaatsvindt. De wedstrijden vallen ook vaak samen en dan is het gewoon kiezen." Komend weekend staat alles dus in het thema van de Samengestelde Wedstrijd en Sharon kijkt er naar uit. Terwijl ze rekent, vertelt ze: "Eens even kijken. Ik rijd sinds mijn zesde, dus nu elf jaar. Ik denk, nee ik weet het zeker, dit is mijn vijfde deelname aan de SGW op Texel."
Maar wanneer is ze tevreden over het resultaat? "Sowieso als ik de cross foutloos uitrijd. Verder is het ook afwachten of je paard een goede dag heeft. Eerst de dressuur goed zien te doen. Maar stel dat die niet goed gaat, moet je er alsnog het beste van maken." De moeilijkheidsgraad lijkt ze toch vooral op de cross te verwachten. "Ieder parcours is anders en je mag niet van tevoren even een rondje rijden. Op de ochtend zelf, mag je het crossparcours verkennen zonder paard. Dan weet je zelf wat je staat te wachten en dat moet je dan goed over zien te brengen op je paard." Dat haar vader in de bouwcommissie zit levert geen voordelen op. "Hij vertelt er niets over", zegt ze. "En al zou ik dat doen. Ik heb er niet veel verstand van. Dus dan zou ik alleen kunnen vertellen hoe de hindernissen er uit zien. Niet hoe ze de hindernissen moet aanrijden", vult Frans aan. Tijdens de cross blijkt de waterbak voor veel ruiters het struikelpunt. "Dat komt omdat je vaak niet door het water heen kunt kijken. Je weet dus niet hoe diep het is. Dan kan spanning meebrengen. Daar hoop ik aankomend weekend geen last van te hebben", vertelt de amazone die komend weekend rijdt met nummer 133.