Marjan tuiniert voor het goede doel
Rode bieten, maïs, peultjes, prei, courgette en allerlei andere groenten staan fier in de rij. Het ziet er gezond uit bij Marjan, die haar tuin heeft op het volkstuinderscomplex achter het busstation aan de Slingerweg. Aan de voet van de Hogeberg, vanuit haar tuin heeft ze uitzicht op dit bijzondere stukje Texel. Aan de rand van Den Burg, niet ver van haar woning aan de Schilderweg. Daar staat haar stalletje, waarin ze de groenten die zij en haar gezin niet op kunnen aan de man brengt. Drie jaar geleden besloot ze een deel van de opbrengst te bestemmen voor het goede doel. ''Ik hield best wel veel over.'' Zoals de courgettes. ''Ik maak er potjes zoetzuur van. Dat is best wel tijdrovend, maar erg leuk om te doen. Zo maak ik ook wel andere groenten in die ik over hou. Eigenlijk word je van zo'n volkstuin hartstikke creatief in de keuken. Zo had ik bijvoorbeeld vleestomaten, die niet wilden rijpen. Toen hoorde ik dat je van groene tomaten chutney kan maken. Dat heb ik dus gedaan.'' En zo verhaalt ze over lekkere boterboontjes, gemaakt van gele sperziebonen. ''We proberen van alles.''
Marjan houdt het allemaal niet voor zichzelf. ''Op deze volkstuin delen we van alles. Als iemand plantjes over heeft, dan wordt dat vaak uitgedeeld aan andere tuinders.'' Zelf zat ze ruim in haar rode sla (rucola). Ze wijst naar de tuin van buurman Jos Witte. ''Kijk, daar groeien ze.''
Tuinieren zit bij deze Texelse in het bloed. ''Mijn vader (Theo Franchimon) had altijd al een tuin. Van hem heb ik geleerd hoe ik moet zaaien. En van mijn broer (Theo jr.) heb ik geleerd om te schoffelen. En heel veel andere dingen heb ik geleerd van andere volkstuinders. Iedereen geeft elkaar tips, het is hier een heel sociaal gebeuren.'' Maar ook even er uit. Om te spitten, te zaaien, te planten, te schoffelen, te wieden, te plukken of wat dan ook. ''Ik ben hier zo ongeveer om de dag. Tuinieren is leuk en ontspannend, je komt hier ook helemaal tot rust. Het is zó heerlijk in de tuin. Ik heb wel eens overwogen om tuinieren als therapie aan te bieden.''
En nog gezond ook, in huize Poelmann staan regelmatig groenten en fruit uit eigen tuin op het menu. Andijvie, bonen, kool, aardbeien, je kunt het bijna zo gek niet bedenken of het groeit er. ''Ik gebruik geen gif. Zelfs geen slakkenkorrels, al heb ik daar dit jaar wel wat meer last van. Maar het meeste last heb ik van het koolwitje'', wijst ze op een aangevreten bloemkool.
Onbespoten dus, groenten waarvan het deel dat overblijft in de potjes gaat, geconserveerd met zoetzuur en in haar rode kraampje aan de weg wordt aangeboden. Een paar jaar geleden hield ik over bedacht ik me dat het wel mooi zou zijn als een deel van de opbrengst naar het goede doel zou gaan. Er kwam toen een actie op gang voor een nieuwe tandem voor Larissa. Ik heb er dat jaar €65,- mee opgehaald. En vorig jaar nog eens €50,-.'' Dit jaar sponsort ze Hospice Texel. ''Van elk potje vijftig cent.'' Het werkt als een vliegwiel. ''Via Facebook heb ik een oproep gedaan en nu zijn er al vier bedrijven die mijn opbrengst verdubbelen. Ik hoop dat er nog meer bedrijven meedoen.'' Ze is bereikbaar via email marjantexel@gmail.com.