'Meedoen is wat mij betreft een recht'
''De Bolder biedt een enorme kans om de ambities van de gemeenschap te realiseren. Als middel, geen doel op zich. Voor het bieden van ''beschut'' werk, om werkervaring op te doen en, waar mogelijk, door te stromen naar het bedrijfsleven.''
Aan het woord is Jacco Mokveld, sinds kort in dienst als nieuwe directeur van De Bolder. Afkomstig uit de wereld van zorg, welzijn, onderwijs en (commerciële) ICT. Zijn opdracht is om De Bolder door te ontwikkelen, zodat zij een rol kan blijven spelen op het gebied van werk en participatie. Ook gaat hij onderzoeken of De Bolder en het Sociaal Team van de gemeente kunnen worden samengevoegd. Met als doel om vragen en problemen van Texelaars zo integraal mogelijk aan te pakken.
Opvolger van Leen Noordzij, die vanaf 1989 leiding gaf aan de sociale werkplaats. Mokveld: ''Directie, team en medewerkers hebben met elkaar en door op een slimme manier gebruik te maken van contacten in het bedrijfsleven, voor een goed werkbedrijf gezorgd, met mooie productie. Werkprocessen zijn zodanig geautomatiseerd dat ook mensen met een arbeidsbeperking goed kunnen functioneren. Voor de schaal van Texel is het uniek dat je zo'n voorziening hebt. Waar elders meerdere gemeenten samen één centrale sociale werkplaats hebben, slaagt Texel er in dit op eilandschaal realiseren. Dat is heel waardevol en biedt enorme kansen en mogelijkheden.''
Mokveld stapt in een gezond werkbedrijf dat door inkomsten uit producten voor een aanzienlijk deel de eigen broek weet op te houden, met een grote diversiteit aan werkzaamheden. Zoals bij het fabriceren van vloerplaten, in de buitendienst (groenvoorziening, ophalen vuilnis en marktkramen), de textielafdeling (wasserij), de afdeling varia (diverse kleine orders) en de houtzagerij. Daarnaast wordt werk geboden in de kantine, de receptie en op de administratie. Met als doel het bieden van werk en structuur in een beschutte omgeving, waar men zich welkom voelt en onder collega's is. Vanuit die plek kan men wellicht doorstromen naar een werkplek buiten De Bolder, of voor wie dat niet is weggelegd, hier blijven werken. Er lopen ook al meerdere detacheringen vanuit De Bolder bij diverse bedrijven en winkels op Texel.
Werk en structuur bieden in een veilige omgeving
Ogenschijnlijk een opgemaakt bedje, maar schijn bedriegt. Er zijn volop uitdagingen. Zoals het in stand houden van De Bolder als productiebedrijf, integratie met het Sociaal Team van de gemeente, invoering van de Participatiewet (zoveel mogelijk mensen met of zonder arbeidsbeperking werk te laten vinden), het verdwijnen van de WSV-indicatie (er is voor nieuwkomers niet automatisch een blijvende plek op De Bolder) en dat mensen die bij de gemeente aankloppen voor een (bijstands)uitkering worden aangesproken op de eigen verantwoordelijkheid.
Mokveld is ambitieus en ziet vooral kansen. ''Vroeger waren allerlei overheidsvoorzieningen gescheiden, nu zijn die bij elkaar gekomen onder één dak bij de gemeente. Dat biedt mogelijkheden om integraal te kijken naar wat er speelt bij de mensen. Ook met welke problemen ze kampen. Is het psychisch, sociaal of speelt er iets lichamelijks? Waar kunnen we belemmeringen wegnemen, aanpassingen treffen? Op het gebied van zorg of ondersteunend. Zodat mensen weer mee gaan doen en zich zinvol voelen, minder afhankelijk, zelfstandiger en positiever. Mensen kunnen bij De Bolder emplooi vinden, maar het liefst tijdelijk, bijvoorbeeld om werkervaring op te doen. Met als doel om te onderzoeken of het lukt om in bedrijfsleven een plek te vinden. Dat betekent dat ook werkgevers stappen moeten zetten. Zij moeten ook kansen bieden aan Texelaars met een (tijdelijke) arbeidsbeperking. Liefst eenvoudig productiewerk, dat niet al teveel flexibiliteit vergt. Dat is in horeca en toerisme op Texel niet altijd voorhanden. Daarom moeten we proberen meer aansluiting te vinden bij andere sectoren. Om mensen daar naar toe te leiden, moeten we nadenken over goede trajecten, begeleiding en ondersteuning. Het mag geen bestaande bedrijvigheid en werkgelegenheid verdringen. Daarover wil ik graag met bedrijven in gesprek.''
''Op De Bolder weten we waar de begeleiding zich op moet richten. Op vakkennis, aanpassing van de werkplek, psychosociaal, etc. Voor de werkgever bestaan er loonkostensubsidies, en no risk-polissen, om het risico van uitval te dekken. Zo is er allerlei regelgeving. Wat nodig is, verschilt per situatie. Maatwerk is een voorwaarde om per individu succesvol te zijn. Ik denk dat ondernemers ook sociaal gevoel hebben en er zeker open voor staan. Als er veel flexibiliteit wordt gevergd, zoals in de horeca, kan dat teveel gevraagd zijn. Je kunt de vraag van verschillende ondernemers in kaart brengen en wellicht tot een soort pool komen. Dat betekent dat je als ondernemers ook onderling met elkaar in gesprek moet. Wij kunnen dan kijken hoe we medewerkers daarbij zo goed mogelijk kunnen begeleiden en tegelijkertijd de werkgever ondersteunen. Belangrijk in zo'n proces is om heel zorgvuldig te werk gaan, de verwachting aan mensen niet te hoog stellen en niet overvragen. Dan mislukt het en daar wordt men vaak huiverig van. Soms kleine stapjes tegelijk nemen en mensen prikkelen en uitnodigen zich verder te ontwikkelen.''
''We willen met jobcoaches op locatie gaan werken. Een poosje bij bijvoorbeeld de bierbrouwerij, bij TESO of Gemeentewerken. Zodat de jobcoach weet wat de werkgever te bieden heeft en snapt wat de bedoeling is. Die ook de mensen kent en kan inschatten wat er nodig is om op een bepaalde plek te kunnen functioneren. Zij zitten er dicht op, om de overstap van De Bolder naar een bedrijf zo naadloos mogelijk te maken. Als er sprake is van een tijdelijke terugval, kan er ook even wordt teruggeschakeld. Maar als een situatie stabiel is, dan kan de jobcoach wat meer afstand nemen. Zo kun je vraag en aanbod aan elkaar smeden.''
''Je hebt het over mensen die soms best wat met zich meesjouwen. Voor hen is het hebben van structuur en een veilige en sociale werkomgeving, ook naarmate die verder van De Bolder af ligt, een belangrijke voorwaarde om vooruit te komen en niet terug te vallen. Collega's die een praatje maken, elkaar steunen, helpen en als je er eens niet bent informeren wat er aan de hand is. Eigenlijk is dat heel normaal en een basisbehoefte voor iedereen, toch? Gewoon meedoen, dat is wat mij betreft een recht.''