Anders bekeken
Aha erlebnis
In de bijkeuken hangt de schoolplaat "De laatste hooivracht". Je ziet hoe een gespierde man een warm klusje klaart. De mouwen van een blauw overhemd opgestroopt, staande op een boerenkar, met een houten vork het hooi omhoog brengt op een megahooiberg. Gisteren ging ik op de fiets naar Ceres en voor mijn ogen verscheen bijna hetzelfde plaatje. De stoere Werner Dros stond met zijn manvolk op de dijk, met opgestroopte mouwen en het zweet op de kop, met de hooiharken schuin de hooibalen op hopen te zwiepen. Een mooi gezicht, de geschiedenis herhaalt zich. Aangekomen bij Ceres voor een lekkere duik in het water, zie ik mannen met waterhozen en grote oranje wasmanden met harken en handen door het water gaan. Ze verzamelen zeewier, vooral het onbeschadigde lichte groene spul heeft hun voorkeur. "Gaan jullie het op de kant drogen?'', vraag ik terwijl ik mijn wetsuit aantrek. "Mevrouw, dat gaat in een droogoven van duizenden euro's, dat is niet zomaar wat, u kunt het straks eten in het visrestaurant. We krijgen de staatssecretaris op bezoek, dus willen we wat mooie verse oogst hebben."
Ik duik onder, om een paar kilometer te zwemmen. Mijn gedachten gaan terug naar een oude patiënt, die prachtig op sien Tessels kon vertellen over het oogsten van zeewier." Dijken vol met drogend wier, een levendige handel, wierschuren vol. Voor alles werd het gebruikt, ons wier ging voor matrassen naar vele landen". Geen grootspraak, mijn moeder had zelfs nog een wiermatrasje in de familiewieg indertijd. Met de golvende beweging van de zee, is er ook een golvende beweging in de economie, een feest van herkenning. Misschien is daarom het leren van geschiedenis niet alleen slim, maar ook in ieders voordeel.
Als ik uit het water kom en me uit mijn wetsuit worstel, heb ik zin in koffie. Ik zet me met krant en dienblad op de tuinbank. Het NRC kopt "Boerkini als provocatie aan Cote d'Azur''. In Frankrijk is ophef ontstaan over de boerkini. Die is volgens sommige burgemeesters in strijd met de goede zeden. Ik lees het verrast nog een keer, en kijk op de foto, op de voorgrond een bevallige Rubens-dame met een ini mini bikini, daarachter een dame in string, met stevige bruine blote deinende billen. Apart, de dames gehuld in pak worden bekeurd. Op Corsica is zelfs een vechtpartij uitgebroken. Wat ik net heb uitgetrokken, denk ik in alle ernst, is straks in Amsterdam verplicht. Ja, ik zwem honderd keer liever in badpak en manlief ziet honderd keer liever van die mooie bruine bollen. Maar wanneer gaan we leren uit het verleden? Hoeveel jaar geleden is het dat de voorouders te water gingen, in een gestreept, of gebreid badpak van top tot teen? Ik bedoel maar.
Jozien