Tien over Tessel
Rio koorts…
Volgt u de Olympische Spelen? Ik volg het min of meer. Ik blijf er niet voor op en kijk ook niet naar elke wedstrijd. Maar als ik weet dat er een sporter van Team NL heeft gespeeld, zoek ik wel even op of het gelukt is een podiumplek te bemachtigen. Zo ja, dan ben ik blij en ontsnapt me een "Yeah!" Zo nee, dan vind ik het jammer. Ik ben al trots en tevreden als Nederland op het podium staat. Brons, zilver, goud maakt voor mij niet uit. En dat geldt voor elk WK, NK, EK, of Olympische Spelen. U zou kunnen stellen dat ik wat dat betreft al snel tevreden ben. Sowieso zijn hun prestaties al iets wat ik ze niet na doe. En überhaupt meedoen met de Olympische Spelen is, voor zover ik begrepen heb, een prestatie om trots op te zijn. Al denken de sporters daar anders over; zij trainen jarenlang dag in, dag uit om met die gouden plak naar huis te gaan en dan balen ze flink als ze met lege handen terugkomen. En zilver en brons valt dan tegen als ze goud hadden kunnen scoren. Begrijpelijk, ik was ook nooit tevreden met een zes als het een zeven of acht had kunnen zijn. Wat mij opvalt is dat het nu een paar keer voorkwam dat de medaillekanshebbers de verwachtingen niet waar konden maken. Een onverwachte valpartij, toch niet snel genoeg, fysieke ongemakken. Er is onderzoek gedaan naar de kansen en ongetwijfeld zit daar een gedachte achter. Maar, zorgt de uitslag van dat onderzoek juist niet voor méér druk? Worden daardoor niet verwachtingen geschapen die niet waar gemaakt kúnnen worden? De sporters voelen al de 'gewone' druk van hunzelf en het presteren, ik kan me voorstellen dat de verwachtingsdruk die via de media bij hen binnenkomt net het zetje geeft waardoor ze de verwachtingen niet kunnen waarmaken. Ongetwijfeld weten ze dat dat erbij hoort en leren ze ermee omgaan. Maar hoe zit dat met ons? Wanneer ze het niet waarmaken, zijn we dan teleurgesteld in de sporter of in onszelf, omdat onze verwachting van hen te hoog gegrepen was?
'Onze' Dorian is het overigens wel gelukt die gouden plak mee naar huis te nemen. Hoewel ik dat ook nog best spannend vond. Er werd al gesproken over de zekerheid van die medaille terwijl hij de bewuste wedstrijd nog moest windsurfen. Oké, hier zit ook een gedachte/spelreglement achter, maar toch… Ik vond het wat voorbarig, mede gezien de uitslagen bij de andere kanshebbers. U begrijpt, ik ben nogal een leek wat sport en dergelijke betreft. Maar die mogen er ook zijn. De lekkere, nuchtere leek die al tevreden is met elke plak van 'onze' sporters…
Tineke Stiehl – Timmer