Tien over Tessel
Nachtelijke stilte…
's Avonds tijdens het tandenpoetsen kijk ik vaak door mijn slaapkamerraam naar buiten. Ik neem de natuur en stilte in me op. Bij helder weer kijk ik naar de sterren en de knipperende lichtjes van een vliegtuig dat overvliegt. Wanneer het windstil is en niemand op straat, dringt de rust van buiten helemaal goed door. Op sommige avonden snuif ik door het open raam de heerlijke buitenlucht goed in. Met het mooie zomerweer zijn er voldoende avonden dat we tot 's avonds laat met een haardvuurtje buiten in de tuin zitten. Wanneer we dan de boel opruimen om ons klaar te gaan maken voor de nacht, sta ik soms in onze tuin stil en luister naar de stilte om me heen. Ik kijk naar de mooie luchten, de sterren en ruik de natuur. Ook wanneer ik 's nachts eruit ben voor een bezoekje aan het kleine kamertje, spiek ik nog weleens naar buiten; in het pikkedonker is de stilte nog indringender. Ik vind het prachtig. In de zomer vind ik de vroege ochtenden en de namiddagen/avonden ook de fijnste momenten van de dag. Het zijn momenten waarop de natuur dan in haar rust en geur op haar best is. Afgelopen maandagochtend (ik was vrij) was ook zo'n moment; al tijdig fietsende naar Den Burg, keek ik om mij heen en besefte dat het nog steeds rustig en stil was. Op de weg, maar ook in het dorp. Langzaam kwam er leven in de brouwerij. Ik stelde me zo voor dat toeristen op dat tijdstip bezig waren met wakker worden, gingen douchen, zaten te ontbijten, verse, warme broodjes haalden. Of het ontbijt al achter de kiezen hadden, omdat de kinderen om 7.00 uur al naast hun bed stonden te springen. Dat papa en mama aan het bedenken waren wat ze die dag gingen doen terwijl de kinderen lekker aan het spelen waren. Wat ik me ook bedacht, was dat er in het centrum van Den Burg, op de markt, al de nodige bedrijvigheid gaande was. Later, toen ik zelf een rondje over de markt ging, was het alweer lekker druk in het dorp. Maar het fijne was, dat ik me daaruit kon terugtrekken. Weg van het rumoer en terug naar de stilte van de natuur en de rust van ons eigen dorp. Wat me opvalt is dat er de laatste weken in de serie "Eiland van…" geregeld wordt aangegeven dat de rust en de natuur op het eiland mogen blijven zoals het is. Dat veranderingen ook goed (kunnen) zijn, maar dat we niet uit het oog moeten verliezen waar het in eerste instantie om gaat; natuur en rust. Ik sluit me daarbij aan en hoop nog lang te mogen genieten van de Texelse natuur en haar nachtelijke stilte…
Tineke Stiehl – Timmer